گزینه‌های و روش های درمانی برای سرطان پروستات متاستاتیک

سرطان پروستات، شایع‌ترین سرطان در میان آقایان به شمار می‌رود. گرچه در مراحل اولیه معمولا بدون علامت است، اما با پیشرفت بیماری، سلول‌های سرطانی می‌توانند از غده پروستات جدا شده و به سایر نقاط بدن گسترش پیدا کنند (متاستاز). سرطان پروستات متاستاتیک قابل درمان قطعی نیست، اما خوشبختانه گزینه‌های درمانی متعددی برای کنترل بیماری، کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار در دسترس است. در این مقاله قصد داریم شما را با انواع روش‌های درمانی برای سرطان پروستات متاستاتیک آشنا کنیم. با ما همراه باشید.

درک ماهیت سرطان پروستات متاستاتیک

سرطان پروستات زمانی متاستاتیک تلقی می‌شود که سلول‌های سرطانی از غده پروستات جدا شده و به سایر اندام‌ها مانند استخوان، غدد لنفاوی و یا کبد، سرایت کرده باشند. با اینکه درمان قطعی برای این مرحله از بیماری وجود ندارد، اما با روش‌های درمانی مختلف می‌توان سرعت پیشرفت سرطان را کند کرد، علائم را کنترل نمود و طول عمر بیمار را افزایش داد.

اهداف درمان در سرطان پروستات متاستاتیک

هدف اصلی درمان در سرطان پروستات متاستاتیک، کنترل بیماری و به حداکثر رساندن طول عمر و کیفیت زندگی بیمار است. این امر از طریق کاهش سطح هورمون تستوسترون (که به رشد سلول‌های سرطانی پروستات کمک می‌کند)، کنترل تومورهای متاستاز دهنده و تسکین علائم بیماری، قابل دستیابی است.

درمان درصورتی که سرطان پروستات به مرحله پیشرفته رسیده باشد و سلول های سرطانی به دیگر قسمت های بدن گسترش یافته باشند، ضروری است. در صورتی که پزشک از قبل، روش نظارت فعال را پیشنهاد داده باشد، بیمار باید بداند که در حال حاضر گزینه مناسب دیگری وجود ندارد.

خوشبختانه، امروزه افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته نسبت به گذشته، گزینه های درمانی بیشتری در اختیار دارند. این گزینه ها شامل درمان های هورمونی و غیر هورمونی می شوند. همچنین درمانی که هر فرد دریافت می کند به مرحله سرطان پروستات و هر گونه بیماری زمینه ای که از قبل به آن مبتلا است، بستگی دارد.لازم است بدانید که تجربه درمان در هر فرد می تواند کاملاً متفاوت از تجربه دیگران باشد.

برای تصمیم گیری در مورد درمان، باید هدف کلی درمان، عوارض جانبی آن و اینکه آیا این روش مناسب است یا خیر را در نظر گرفت. اطلاع از درمان های موجود می تواند به بیمار و پزشک درمورد تصمیم گیری برای استفاده از درمان یا ترکیبی از درمان ها کمک کند.

گزینه‌های درمانی برای سرطان پروستات متاستاتیک

انتخاب بهترین روش درمانی برای سرطان پروستات متاستاتیک به عوامل مختلفی از جمله سن و وضعیت کلی سلامت بیمار، نوع و محل تومورهای متاستاز دهنده و شدت علائم بستگی دارد. پزشک متخصص با بررسی دقیق شرایط بیمار، مناسب‌ترین برنامه درمانی را برای وی در نظر می‌گیرد. در ادامه به برخی از روش‌های درمانی متداول برای سرطان پروستات متاستاتیک اشاره می‌کنیم:

هورمون درمانی

هورمون درمانی یکی از ارکان اصلی درمان سرطان پروستات متاستاتیک به شمار می‌رود. سلول‌های سرطانی پروستات برای رشد به هورمون تستوسترون وابسته هستند. هورمون درمانی با کاهش سطح تستوسترون در بدن، می‌تواند به کند کردن رشد تومور و کنترل بیماری کمک کند.

هورمون درمانی به عنوان درمان محرومیت از آندروژن (ADT) نیز شناخته می شود و معمولا به عنوان پایه اصلی درمان سرطان پروستات متاستاتیک عنوان می شود.

انواع روش‌های هورمون درمانی برای سرطان پروستات متاستاتیک عبارتند از:

• آنالوگ‌های LHRH (هورمون آزاد کننده گنادوتروپین): این داروها با مهار ترشح هورمون‌های محرک جنسی (FSH و LH) از غده هیپوفیز، به طور غیرمستقیم سطح تستوسترون را کاهش می‌دهند.
• آنتی‌آندروژن‌ها: این داروها با مسدود کردن گیرنده‌های سلولی تستوسترون، از اتصال این هورمون به سلول‌های سرطانی و تاثیرگذاری آن جلوگیری می‌کنند.
• کاستراسیون جراحی: برداشتن بیضه‌ها (ارگان اصلی تولید تستوسترون) نیز روشی برای کاهش دائمی سطح تستوسترون در بدن به شمار می‌رود.

نحوه عملکرد هورمون درمانی چگونه است؟

هورمون درمانی سطح هورمون ها (آندروژن ها) در بدن را کاهش می دهد. آندروژن ها عبارتند از تستوسترون و دی هیدروتستوسترون (DHT). این هورمون ها باعث تکثیر سرطان پروستات می شوند. رشد تومور، بدون آندروژن، کند می شود و حتی ممکن است باعث بهبودی سرطان نیز شود.

درمان های هورمونی تایید شده

برخی از درمان های هورمونی برای سرطان پروستات مورد تایید قرار گرفته اند که شامل موارد زیر هستند:

• آگونیست های GnRH، مانند لوپرولید (الیگارد، لوپرون) وگوسرلین (زولادکس). این داروها، میزان تستوسترون ساخته شده توسط بیضه ها را کاهش می دهند.
• آنتی آندروژن ها مانند نیلوتامید (نیلاندرون) و انزالوتامید (Xtandi).این داروها معمولاً به آگونیست های GnRH اضافه می شوند تا از اتصال تستوسترون به سلول های تومور جلوگیری کنند.
• نوع دیگری از آگونیست GnRH به نام دگارلیکس(Firmagon)، سیگنال‌های مغز به بیضه‌ها را مسدود کرده و اینگونه تولید آندروژن را متوقف می کنند.
• جراحی برداشتن بیضه (ارکیکتومی). درواقع این کار باعث توقف تولید هورمون های مردانه می شود.
• Abiraterone (Zytiga)، نوعی آنتاگونیست LHRH که باعث مسدود شدن آنزیمی به نام CYP17 برای متوقف کردن تولید آندروژن توسط سلول‌های بدن، می شود.

اهداف درمان

هدف هورمون درمانی، بهبودی بیماری است. بهبودی به معنای از بین رفتن همه علائم و نشانه های سرطان پروستات است. افرادی که به بهبودی رسیده اند به طور کامل "درمان" نمی شوند اما می توانند سال ها بدون بروز علائم سرطان به زندگی خود، ادامه دهند.

هورمون درمانی همچنین ممکن است برای کاهش خطر عود پس از درمان اولیه در افرادی که بیشتر در معرض عود مجدد هستند نیز استفاده شود.

درمان ها چگونه انجام می شوند؟

آگونیست های GnRH به صورت تزریقی یا به صورت ایمپلنت های کوچک زیر پوست مورد استفاده قرار می گیرند. آنتی آندروژن ها نیز به صورت قرص، یک بار در روز، مصرف می شوند. دگارلیکس نیز به صورت تزریقی تجویز می شود. البته در برخی موارد، نوعی داروی شیمی درمانی به نام دوستاکسل (Taxotere) در ترکیب با این هورمون درمانی استفاده می شود.

زیتیگا نیز یک بار در روز همراه با استروئیدی به نام پردنیزون از راه خوراکی مصرف می شود.

جراحی برای برداشتن بیضه ها نیز می تواند به صورت سرپایی انجام شود. بیمار می تواند چند ساعت پس از جراحی ارکیکتومی به خانه برود.

 چه افرادی شرایط انجام هورمون درمانی را دارند؟

بیشتر افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات، شرایط انجام هورمون درمانی را دارند. هورمون درمانی معمولاً زمانی که سرطان پروستات فراتر از پروستات گسترش یافته باشد و جراحی برای برداشتن تومور دیگر امکان پذیر نباشد، در نظر گرفته می شود.

پیش از شروع درمان، لازم است آزمایش عملکرد کبد به همراه آزمایش خون انجام شود تا مطمئن شوید کبد می تواند داروها را به درستی تجزیه کند.

درحال حاضر، مصرف انزالوتامید تنها در افراد مبتلا به سرطان پروستاتی که سرطان به دیگر نواحی بدن گسترش یافته و دیگر به درمان‌های پزشکی یا جراحی برای کاهش سطح تستوسترون پاسخ نمی‌دهند، تأیید شده است.

در برخی از موارد، سلول های سرطان پروستات می توانند در مقابل درمان های هورمونی مقاومت کنند و حتی در غیاب هورمون های مردانه نیز تکثیر شوند. این سرطان پروستات مقاوم به هورمون (یا مقاوم به اخته) نامیده می شود. افراد مبتلا به سرطان پروستات مقاوم به هورمون، شرایط انجام هورمون درمانی بیشتر را ندارند.

عوارض جانبی رایج

شایع ترین عوارض جانبی هورمون درمانی شامل موارد زیر هستند:

• گرگرفتگی
• نازک شدن و شکننده شدن استخوان ها (پوکی استخوان) زیرا سطح پایین تستوسترون باعث کاهش کلسیم می شود.
• افزایش وزن
• از دست دادن توده عضلانی
• اختلال در نعوظ
• از دست دادن میل جنسی

درمان های غیر هورمونی برای سرطان پیشرفته پروستات

چنانچه درمان هورمونی، مؤثر نباشد یا سرطان به سرعت در حال رشد و گسترش باشد ممکن است درمان با گزینه‌های غیر هورمونی دیگر نیز توصیه شود.

درمان های غیر هورمونی برای سرطان پیشرفته پروستات شامل موارد زیر هستند:

• شیمی درمانی مانند دوستاکسل (Taxotere)، کابازیتاکسل (Jevtana) و میتوکسانترون (Novantrone). شیمی درمانی گاهی همراه با یک استروئید به نام پردنیزون نیز انجام می شود.
• پرتودرمانی که از پرتوهای پر انرژی یا دانه های رادیواکتیو برای از بین بردن تومورها استفاده می کند. پرتودرمانی معمولاً همراه با شیمی درمانی انجام می شود.
• ایمونوتراپی از جمله sipuleucel-T (Provenge). ایمونوتراپی با کمک سیستم ایمنی بدن، سلول های سرطانی را از بین می برد
• Radium Ra 223 (Xofigo) که حاوی مقدار کمی تشعشع است و برای از بین بردن سلول های سرطانی پروستات که به استخوان گسترش یافته اند، استفاده می شود.

شیمی درمانی

شیمی درمانی روشی است که با استفاده از داروهای شیمیایی سلول‌های سرطانی را در سراسر بدن از بین می‌برد. در سرطان پروستات متاستاتیک، شیمی درمانی معمولا به عنوان خط دوم درمان و در صورت عدم پاسخ کافی به هورمون درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

پرتو درمانی

پرتو درمانی با استفاده از امواج پر انرژی، سلول‌های سرطانی را تخریب می‌کند. پرتو درمانی می‌تواند به صورت موضعی برای کوچک کردن تومورهای خاص (مانند تومورهای استخوانی) و یا به صورت گسترده برای کنترل تومورهای متعدد در نقاط مختلف بدن، به کار رود.

رادیوایزوتوپ درمانی

رادیوایزوتوپ درمانی روشی است که در آن، مواد رادیواکتیو به صورت مستقیم به تومور یا به جریان خون تزریق می‌شود. این مواد رادیواکتیو سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند. رادیوایزوتوپ درمانی معمولا برای تسکین درد ناشی از متاستاز استخوانی در سرطان پروستات متاستاتیک استفاده می‌شود.

درمان‌های هدفمند

درمان‌های هدفمند، داروهایی هستند که با مولکول‌های خاص درون سلول‌های سرطانی پیوند خورده و آن‌ها را از بین می‌بربراند. در حال حاضر، یک داروی هدفمند به نام ابروانتیل (Abiraterone) برای درمان سرطان پروستات متاستاتیک تایید شده است. این دارو با مهار تولید آنزیمی که در ساخت تستوسترون نقش دارد، به کاهش سطح این هورمون و کند کردن رشد تومور کمک می‌کند.

جراحی

جراحی به ندرت برای درمان سرطان پروستات متاستاتیک به کار می‌رود. اما در برخی موارد خاص، مانند انسداد مجرای ادراری ناشی از تومور پروستات و یا شکستگی استخوان ناشی از متاستاز، جراحی برای برطرف کردن علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار در نظر گرفته می‌شود.

مراقبت‌های حمایتی

مراقبت‌های حمایتی، بخش مهمی از درمان سرطان پروستات متاستاتیک به شمار می‌رود. این مراقبت‌ها به مدیریت علائم بیماری، کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان و بهبود کیفیت زندگی بیمار کمک می‌کنند. برخی از روش‌های مراقبت‌های حمایتی عبارتند از:

• کنترل درد: با استفاده از داروهای مسکن و سایر روش‌های مدیریت درد، می‌توان درد ناشی از سرطان پروستات متاستاتیک را تا حد زیادی کنترل کرد.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی با تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکتی مفاصل، به حفظ تحرک و استقلال بیمار کمک می‌کند.
• مشاوره روانشناسی: سرطان و عوارض درمان آن می‌تواند بر روحیه بیمار تاثیر بگذارد. مشاوره با روانشناس می‌تواند به بیمار در مدیریت استرس و مقابله با مشکلات روحی و روانی ناشی از بیماری کمک کند.
• تغذیه مناسب: داشتن رژیم غذایی سالم و مقوی، به تقویت سیستم ایمنی بدن و بهبود وضعیت کلی بیمار کمک می‌کند.

اهداف درمان

هدف از انجام شیمی درمانی، پرتودرمانی و دیگر درمان های غیر هورمونی کاهش سرعت رشد سرطان و افزایش بقای بیمار است. شیمی درمانی و دیگر عوامل غیر هورمونی احتمالاً نمی توانند سرطان را درمان کنند اما می توانند به طور قابل توجهی عمر افراد مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک را افزایش دهند.

چه افرادی شرایط انجام درمان های غیرهورمونی را دارند؟

فرد در شرایط زیر ممکن است امکان انجام درمان های غیر هورمونی مانند شیمی درمانی یا پرتودرمانی را داشته باشد:

• سطح PSA خیلی سریع افزایش یابد، به گونه ای که درمان های هورمونی نمی توانند آن را کنترل کنند
• سرطان به سرعت در حال گسترش باشد
• علائم تشدید شوند
• درمان های هورمونی، موثر واقع نشوند
• سرطان به استخوان ها گسترش یافته باشد

درمان ها چگونه انجام می شود؟

شیمی درمانی معمولاً به صورت چرخه ای انجام می شود. هر چرخه معمولاً چند هفته طول می کشد. ممکن است بیمار به چندین دوره درمان نیاز داشته باشد، اما معمولاً یک دوره استراحت در این بین وجود دارد. اگر یکی از انواع شیمی درمانی اثربخشی خود را از دست بدهد، پزشک ممکن است گزینه های شیمی درمانی دیگری را تجویز کند.

Sipuleucel-T (Provenge) به صورت سه تزریق داخل وریدی، با فاصله حدود دو هفته بین هر تزریق، مصرف می شود.

Radium Ra 223 نیز به صورت تزریقی، استفاده می شود.

عوارض جانبی رایج

عوارض جانبی رایج شیمی درمانی شامل موارد زیر هستند:

• ریزش مو
• تهوع و استفراغ
• اسهال
• خستگی
• از دست دادن اشتها
• کاهش تعداد گلبول های سفید (نوتروپنی) و خطر بالاتر
• عفونت
• اختلال در حافظه
• بی حسی یا گزگز در دست ها و پاها
• کبودی سریع
• زخم های دهانی

پرتودرمانی می‌تواند تعداد گلبول‌های قرمز خون را کاهش داده و باعث کم‌خونی شود. کم خونی نیز باعث ایجاد خستگی، سرگیجه، سردرد و علائم دیگر خواهد شد. پرتودرمانی همچنین می تواند باعث از دست دادن کنترل مثانه (بی اختیاری) و اختلال در نعوظ نیز شود.

درمان های جدید سرطان پیشرفته پروستات: تحقیقات به روز 

امروزه، به کارگیری درمان های جدید و ترکیب های جدید آنها بیش از هر زمان دیگری به افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته کمک می کند.

دکتر نها والپیوالا، اندیشمند انکولوژی پرتویی در بیمارستان دانشگاه پنسیلوانیا می گوید: "تا به حال چنین گزینه های گسترده ای در اختیار ما نبوده است."

درمان های جدید

FDA داروهای ضد آندروژن جدید را تأیید کرده است. این داروها باعث کاهش سطح تستوسترون و همچنین مانع رشد تومورهای سرطان پروستات می شوند. این عملکرد، باعث جلوگیری از رسیدن ماده غذایی، به سلول های سرطانی پروستات می شود. این داروهای جدید شامل موارد زیر هستند:

• ابیراترون استات (زیتیگا)
• آپالوتامید (ارلیادا)
• انزالوتامید (اکستندی)

آپالوتامید و انزالوتامید مهار کننده های گیرنده آندروژن (AR) هستند که در خارج از سلول عمل می کنند. ابیراترون استاتیک، نوعی مهار کننده CYP17 است که باعث کند شدن تولید آندروژن ها در داخل سلول ها می شود. تحقیقات نشان داده اند که این داروها به خوبی می توانند رشد سرطان را در بسیاری از موارد تا سال ها به تاخیر بیندازند.

درمان های قبلی

در ابتدا، مصرف این داروهای جدید، فقط برای استفاده پس از توقف اثربخشی دیگر درمان ها تأیید شده بود. اکنون تحقیقات نشان می دهند که مصرف زود هنگام این داروها نیز می تواند موثر باشد.

لارنس فونگ، پزشک، سرگروه برنامه ایمونوتراپی سرطان در مرکز جامع سرطان خانواده UCSF هلن دیلر، می گوید در حال حاضر، به جای اینکه فقط منتظر بمانیم تا اثربخشی ADT متوقف شود، از این داروها همراه با روشی به نام محرومیت از آندروژن (ADT) استفاده می کنیم.

روش درمانی محرومیت از آندروژن، ترشح هورمون های آندروژنی مردانه را که تومورهای پروستات از آن تغذیه می کنند را قطع می کند. این عملکرد، به عنوان نوعی عقیم شدن شیمیایی شناخته می شود. هنگامی که اثربخشی این داروها از بین می رود، سرطان "مقاوم در برابر عقیم شدگی" نامیده می شود.

تحقیقات نشان می دهند که مصرف انزالوتامید یا ابیراترون استات در کنار ADT، در مقایسه با مصرف ADT به تنهایی، احتمال گسترش سرطان را کاهش داده و یا باعث از بین رفتن سرطان می شود. 

وپیوالا می گوید "این نتیجه نشان می دهد که همیشه لازم نیست تمام داروها را به ترتیب مصرف کنید. گاهی می توانید آنها را به صورت ترکیبی و یا برخی از آنها را در اوایل درمان استفاده کنید."

"ما نباید برای شروع یک روش درمانی، منتظر شکست روش درمانی دیگر باشیم."

ترکیب های جدید

ترکیب های جدیدی از درمان‌های تأیید شده که درمان سرطان پروستات را بهبود می بخشد نیز مورد استفاده قرار می گیرد، این ترکیب ها شامل موارد زیر هستند:

• ترکیب پرتودرمانی و درمان محرومیت از آندروژن برای افراد مبتلا به سرطان پروستات عود کننده.
• مصرف داروی شیمی درمانی دوکتاکسل (تاکسوتر) به همراه ADT.

اما از آنجا که داروی شیمی درمانی عوارض زیادی به همراه دارد، محققان توصیه می کنند که از این ترکیب فقط برای "مردان سازگار با این شرایط" استفاده شود.

تحقیقات در حال انجام

بررسی های بالینی همچنان در حال بررسی سایر ترکیب های درمانی هستند. یکی از این بررسی ها بر روی ترکیب داروی شیمی درمانی کابازیتاکسل (جوتانا) با ADT و پرتودرمانی در افرادی که در معرض خطر قرار دارند، انجام می شود.

آزمایش های دیگر در حال بررسی نحوه عملکرد داروی ایمونوتراپی سیپولوسل_تی (پروونگ) در کنار روش های پرتودرمانی مانند رادیوم223 (زوفیگو) در درمان سرطان پروستات هستند.

پروونگ همچنین واکسن سرطان نیز نامیده می شود. ایمونوتراپی به سیستم ایمنی بدن در هدف گیری سلول های سرطانی کمک می کند. در حال حاضر این دارو برای درمان دیگر سرطان ها نیز مورد استفاده قرار می گیرد. پمبرولیزوماب یکی دیگر از داروهای ایمونوتراپی است که برای درمان برخی دیگر از انواع سرطان های پروستات که در آنها DNA دچار تغییر شده است، مورد استفاده قرار می گیرد.

درحال حاضر محققان در جستجوی پیدا کردن راه های جدیدی برای استفاده از سیستم ایمنی بدن برای هدف قرار دادن تومورهای سرطان پروستات هستند. روش هایی که امکان اثربخشی آنها در این زمینه وجود دارد شامل ترکیب سیپولوسل_تی، همراه با مهارکننده کنترل ایمنی بدن به نام ایندوکسیمود یا ایپیلیوماب (یرووی) هستند. مهارکننده های ایمنی بدن برای تقویت پاسخ ایمنی بدن طراحی شده اند. برخی دیگر از آزمایش های بالینی در حال بررسی سایر روش های ایمونوتراپی و مهار کننده های ایمنی بدن هستند.

فونگ می گوید شروع مصرف داروهای گیرنده آندروژن در برابر سرطان پروستات به این معنی است که سرطان پروستات در برابر داروهای AR مقاوم شده و اثربخشی خود را از دست داده است، بنابراین محققان با نیاز به ارائه روش های درمانی جدید رو به رو شده اند.

یکی از روش های احتمالی، استفاده از مهارکننده های برومودامین و برون ترمینال (BET) است. سرطان ها دارای پروتئین BET هستند. در آزمایشی مشخص شد که، مهار کننده های BET عملکرد خوبی در برابر سرطان پروستات مقاوم در برابر داروی AR انزالوتامید، داشته اند.

محققان به دنبال یافتن روش های فراتر از داروهای درمان سرطان نیز هستند.

داروی دیابت متفورمین (گلوکوفاژ) بی خطر و مقرون به صرفه است. یک آزمایش بالینی گسترده در انگلستان و سوئیس در حال بررسی اثربخشی مصرف متفورمین برای پیشگیری از بروز سندرم متابولیک و افزایش بقا در افراد تحت درمان با هورمون درمانی است. 

زندگی با سرطان پروستات متاستاتیک

سرطان پروستات متاستاتیک بیماری مزمنی است که نیازمند مراقبت و درمان دائمی دارد. اما خوشبختانه با پیشرفت‌های صورت گرفته در علم پزشکی، گزینه‌های درمانی متعددی برای کنترل بیماری و بهبود کیفیت زندگی بیمار در دسترس است. حفظ روحیه مثبت، همکاری با تیم درمانی و پیروی از برنامه درمانی، نقش بسزایی در طول دوره درمان دارد.

سخن آخر

معمولاً برای درمان سرطان پیشرفته پروستات ابتدا هورمون درمانی و جراحی توصیه می شود که ممکن است همراه با شیمی درمانی انجام شوند. اما پس از مدتی، بسیاری از سرطان های پروستات ممکن است به هورمون درمانی مقاوم شوند. گزینه های غیر هورمونی بهترین انتخاب برای افراد مبتلا به سرطان پروستات متاستاتیک که دیگر به درمان های هورمونی یا شیمی درمانی پاسخ نمی دهد، هستند.

همه موارد ابتلا به سرطان پیشرفته پروستات را حتی با وجود درمان هم نمی توان به طور کامل معالجه کرد اما این درمان ها می توانند رشد سرطان و علائم ناشی از آن را کاهش داده و بقا را بهبود بخشند. بسیاری از افراد، سال ها با سرطان پیشرفته پروستات زندگی می کنند.

تصمیم گیری در مورد درمان ها می تواند گیج کننده و چالش برانگیز باشد زیرا موارد زیادی برای در نظر گرفتن وجود دارد. به یاد داشته باشید که لازم نیست به تنهایی تصمیم بگیرید. با راهنمایی انکولوژیست و تیم خدمات درمانی خود، می توانید تصمیمی آگاهانه در مورد بهترین برنامه درمانی برای خود بگیرید.

پرسش های متداول