نظارت فعال در سرطان پروستات چیست؟ مزایا و معایب

سرطان پروستات یکی از شایع ترین سرطان ها در بین آقایان است. تشخیص این بیماری می تواند دنیای فرد را زیر و رو کند. سیل سوالات به ذهن خطور می کند: "بهترین روش درمانی چیست؟" "عوارض جانبی درمان ها چه خواهد بود؟" یکی از گزینه های درمانی که ممکن است پزشک آن را مطرح کند، نظارت فعال (Active Surveillance) است. اما نظارت فعال به چه معناست و برای چه کسانی مناسب است؟ در این مقاله جامع، به بررسی همه جانبه نظارت فعال در سرطان پروستات می پردازیم. با همراهی ما، ضمن آشنایی با این روش درمانی، مزایا و معایب آن را نیز مورد کنکاش قرار خواهیم داد.

سرطان پروستات در گذر زمان

سرطان پروستات در اغلب موارد، به صورت یک تومور با رشد آهسته ظاهر می شود. این بدان معناست که ممکن است سال ها طول بکشد تا تومور به حدی برسد که علائم ایجاد کند یا تهدیدی جدی برای سلامتی فرد به شمار رود.

این ماهیت رشد آهسته، مفهوم جدیدی را در درمان سرطان پروستات به وجود آورده است: نظارت فعال.

نظارت فعال: زیر نظر داشتن محتاطانه

نظارت فعال به معنای عدم انجام درمان تهاجمی در ابتدای تشخیص سرطان پروستات با رشد آهسته است. در این روش، بیمار تحت بررسی و پایش منظم قرار می گیرد تا از روند پیشرفت بیماری و نیاز احتمالی به درمان های تهاجمی در آینده، اطمینان حاصل شود.

با این حال، نظارت فعال به معنای "بیخیالی" در برابر بیماری نیست. در این دوره، بیمار همچنان نقش فعالی در روند درمان خود ایفا می کند.

نظارت فعال راهی برای نظارت بر سرطان موضعی (اولیه) پروستات به جای درمان فوری آن است؛ که به آن نظارت/ مانیتوریگ فعال نیز گفته می شود.

در نظارت فعال، آزمایش های منظمی برای بررسی وضعیت سرطان انجام می شود. هدف از انجام این روش این است که از انجام درمان غیرضروری خودداری شود، مگر اینکه نتایج آزمایش‌ها نشان دهنده رشد سرطان باشند و یا فرد تصمیم به درمان آنها بگیرد – بنابراین این روش می تواند از بروز عوارض جانبی درمان جلوگیری کرده یا آن را به تاخیر ‌اندازد. در صورت بروز علائم رشد سرطان، درمانی با هدف درمان سرطان تجویز خواهد شد.

شاید عدم شروع درمان عجیب به نظر برسد، اما سرطان پروستات موضعی معمولا رشد کندی دارد – ممکن است اصلاً رشد نکند– و احتمال انتشار آن نیز کم است. بنابراین ممکن است هرگز برای بیمار مشکلی ایجاد نکند و یا بر طول عمر او نیز تأثیر نگذارد. بسیاری از افرادی که تحت نظارت فعال قرار می گیرند، هرگز نیازی به درمان نخواهند داشت.

نظارت فعال با نظارت هوشیارانه متفاوت است؛ این روش نیز، روشی متفاوت برای نظارت بر سرطان پروستات است.

چه افرادی شرایط استفاده از نظارت فعال را دارند؟

تصمیم گیری در مورد مناسب بودن نظارت فعال برای هر بیمار، بر اساس عوامل مختلفی صورت می گیرد. برخی از این معیارها عبارتند از:

• نوع و درجه (Grade) تومور: پزشکان با بررسی نمونه برداری (بیوپسی) از پروستات، نوع و درجه تهاجمی بودن تومور را مشخص می کنند. تومورهای با درجه پایین ( Gleason score پایین) که به کندی رشد می کنند، معمولا کاندیدای مناسبی برای نظارت فعال هستند.
• سن و سلامت کلی بیمار: نظارت فعال معمولا برای مردان جوان تر (با امید به زندگی طولانی) و افرادی که از سلامت عمومی خوبی برخوردار هستند، در نظر گرفته می شود.
• ملاحظات و ترجیحات بیمار: پزشک شرایط بیمار را به طور کامل برای او شرح می دهد و در نهایت، این خود بیمار است که با در نظر گرفتن تمام جوانب، در مورد انتخاب روش درمانی تصمیم می گیرد.

نظارت فعال برای افراد مبتلا به سرطان پروستات موضعی گروه پیش آگهی کمبریج (CPG) 1 یا 2 مناسب است. در این مرحله، سرطان به خارج از پروستات گسترش نیافته و احتمال انتشار آن نیز کم است.

همچنین در برخی موارد برای افراد مبتلا به سرطان پروستات موضعی CPG 3 که تمایلی به انجام درمان ندارند و یا می خواهند آن را به تاخیر بیندازند، این روش مناسب است.

در صورت ابتلا به سرطان پروستات تهاجمی تر که احتمال گسترش آن بیشتر است (CPG 4 یا 5)، استفاده از نظارت فعال تجویز نمی شود. 

پزشک معالج، تمام نتایج آزمایش ها را بررسی می کند تا درباره مناسب بودن استفاده از روش نظارت فعال تصمیم بگیرد. او همچنین موارد زیر را نیز مورد بررسی قرار خواهد داد:

• در صورت رشد سرطان، لازم است بیمار برای انجام درمان هایی مانند جراحی یا رادیوتراپی تناسب اندام داشته باشد.
• داشتن اطلاعات مناسب در مورد مزایا و معایب استفاده از روش نظارت فعال
• کسب اطلاعات بیشتر درباره دیگر گزینه های درمانی توسط پزشک یا پرستار خود و تمایل برای استفاده از روش نظارت فعال

اگر در مورد نتایج آزمایش ها یا گزینه های درمانی خود سؤالی دارید با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. همچنین می توانید با پرستاران متخصص ما نیز در تماس باشید.

ما برای کسب اطمینان از مناسب و مداوم بودن قرارگیری اطلاعات توسط متخصصان بهداشتی تلاش زیادی کرده ایم. 

مزایا و معایب نظارت فعال

تصمیم گیری در مورد استفاده از نظارت فعال یک انتخاب شخصی است؛ زیرا اهمیت هر موضوع برای افراد مختلف متفاوت است. در صورت تجویز نظارت فعال، پیش از تصمیم گیری در مورد تداوم آن، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید – آنها می توانند در تصمیم گیری به فرد کمک کنند. همچنین، استفاده از لیست سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک یا پرستار خود تعیین شده است نیز می تواند کمک کننده باشد.

مزایای نظارت فعال

• از آنجایی که بیمار، تا زمانی که تحت نظارت فعال است درمان نخواهد داشت، عوارض جانبی درمان نیز ایجاد نخواهد شد.
• نظارت فعال به اندازه درمان بر زندگی روزمره فرد تأثیر نمی گذارد.
• درصورتی که نتایج آزمایش‌ها نشان دهند که سرطان در حال رشد است، می توان با انجام درمانی هایی، سرطان را درمان کرد.

معایب نظارت فعال

• ممکن است بیمار نیاز به انجام بیوپسی پروستات بیشتری داشته باشد که می تواند باعث بروز عوارض جانبی شود و برای برخی از بیماران دردناک و ناراحت کننده خواهد بود.
• سلامت عمومی ممکن است تغییر کند، که در این صورت برخی از درمان ها برای بیمار نامناسب خواهند بود.
• برخی از افراد ممکن است نگران عدم درمان و رشد سرطان خود باشند - که در این مورد، می توان نظر خود را تغییر داده و به جای آن درمان را شروع کنید.
• سرطان ممکن است سریعتر از حد انتظار رشد کند و درمان آن دشوارتر شود - اما این مورد، بسیار غیر معمول است.

مراحل نظارت فعال: نظارت فعال شامل چه مواردی است؟

در این روش، آزمایش های منظمی برای نظارت بر سرطان انجام می شود. هدف از انجام این آزمایش ها بررسی هر گونه تغییری است که نشان می دهد سرطان در حال رشد است. با توجه به قوانین بیمارستان، آزمایش ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• آزمایش خون PSA
• اسکن MRI
• معاینات لمسی پروستات (DRE)
• بیوپسی پروستات

در صورتی که نتایج آزمایش ها نشان دهنده رشد سرطان باشند، آزمایش های بیشتری برای بررسی سرطان تجویز خواهد شد. در صورت مشاهده هر گونه تغییر، می توان با انجام روش های درمانی که هدف آنها از بین بردن سرطان است، درمان را شروع کرد.

آزمایش خون PSA

این یک آزمایش خون است که میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) را در خون اندازه گیری می کند. PSA پروتئینی است که توسط سلول های طبیعی پروستات و سلول های سرطانی پروستات تولید می شود.

برای کمک به تشخیص سرطان، آزمایش PSA انجام می شود. این آزمایش همچنین آزمایش مناسبی برای نظارت بر سرطان پروستات است. به طور طبیعی سطح PSA با افزایش سن و بزرگتر شدن پروستات کمی بالا می رود؛ همچنین موارد دیگری مانند عفونت، داشتن انزال به تازگی، تحریک مقعد یا پروستات، ورزش شدید مانند دویدن و دوچرخه سواری و مصرف برخی داروها یا مکمل ها نیز می توانند باعث افزایش آن شوند. فرد باید سعی کند از انجام فعالیت جنسی و ورزش شدید در 48 ساعت پیش از آزمایش PSA خودداری کند. اگر سطح PSA سریعتر از حد انتظار افزایش یابد، می تواند نشانه ای از رشد سرطان باشد.

در صورت نگرانی پزشک از نتیجه هر یک از این آزمایش‌ها، ممکن است اسکن MRI یا بیوپسی پروستات برای بررسی سرطان در حال رشد نیز تجویز شود.

رزرو آزمایش خون PSA

با توجه به قوانین بیمارستان، می توان آزمایش‌های PSA را در نزدیک ترین بیمارستان به محل زندگی بیمار انجام داد و یا ممکن است لازم باشد این آزمایش‌ها در مطب پزشک عمومی انجام شوند. این مورد در بیمارستان های مختلف، متفاوت است.

پزشک یا پرستار در مورد تعداد دفعات انجام آزمایش PSA با بیمار صحبت خواهند کرد اما ممکن است زمان انجام آن را به بیمار یادآوری نکنند، بنابراین لازم است با پزشک خود مشورت کنید تا از زمان انجام این آزمایش ها اطلاع یابید. برای نوبت گیری انجام این آزمایش ها زمان زیادی لازم دارید، زیرا بیمارستان‌ها و مطب پزشکان معمولا بسیار شلوغ هستند و ممکن است نوبت گیری دشوار باشد.

اسکن ام‌آرآی

هنگامی که فرد برای اولین بار تحت نظارت فعال قرار می گیرد، باید اسکن MRI را برای اطمینان از عدم گسترش سرطان به خارج از پروستات باید انجام دهد. پس از آن، ممکن است به طور منظم اسکن MRI انجام شود، اگرچه این مورد نیز به بیمارستان مورد نظر بستگی دارد. در صورتی که نتایج آزمایش PSA یا DRE نشان دهنده رشد سرطان باشند، ممکن است پزشک نیز انجام اسکن MRI را تجویز کند. انجام اسکن می تواند به پزشک در تصمیم گیری برای اینکه آیا نیاز به انجام بیوپسی هست یا خیر کمک کند. 

معاینه لمسی پروستات (DRE)

در این آزمایش، پزشک پروستات را از طریق دیواره مقعد لمس می کند. پروستات طبیعی باید نرم و صاف باشد. پزشک پروستات را از نظر وجود هر گونه تغییر، مانند وجود نواحی سفت یا توده ای که می تواند نشان دهنده رشد سرطان باشد، بررسی می کند. 

بیوپسی پروستات

هنگامی که فرد تحت نظارت فعال قرار می گیرد، تنها در صورتی ممکن است تحت نمونه برداری دیگری قرار گیرد که نتایج دیگر آزمایش ها نشان دهنده رشد سرطان باشند. امکان افزایش سطح PSA وجود دارد، حتی اگر سرطان در حال رشد نباشد. در این صورت، پزشک تصمیم می گیرد که آیا افزایش سطح PSA، نیاز به انجام بیوپسی دارد یا خیر.

اگر نتایج بیوپسی انجام شده نشان دهنده رشد سرطان باشد، ممکن است پزشک شروع درمان را تجویز کند. هدف از شروع این درمان معمولاً از بین بردن کامل سرطان است.

هر چند وقت یک بار باید آزمایش انجام شود؟

آزمایش هایی که تجویز می شوند و همچنین تعداد دفعات انجام آنها توسط بیمارستان تعیین می شود. مثال زیر تنها یک نمونه است، اما در حقیقت، پزشک زمان انجام این آزمایش ها را تعیین خواهد کرد.

سال اول نظارت فعال

• آزمایش PSA هر سه تا چهار ماه یکبار
• DRE بعد از 12 ماه
• اسکن MRI بعد از 12 تا 18 ماه.

سال دوم به بعد

• آزمایش PSA هر شش ماه یکبار
• DRE هر 12 ماه.

استفاده از دفترچه یادداشت "زندگی در نظارت فعال" می تواند بسیار مفید باشد و به بیمار در داشتن کنترل بیشتر کمک کند. فرد می تواند جزئیات قرار ملاقات خود را پیگیری و همچنین نتایج آزمایش خود را در آن ثبت کند.

چه زمانی نظارت فعال متوقف می شود؟

یکی از ریسک‌های انجام نظارت فعال این است که می تواند به سرطان فرصتی برای رشد و گسترش دهد و در نتیجه گزینه های درمان را در آینده محدود می‌کند. با این حال، در صورت رشد سرطان، پزشک متوجه آن خواهد شد و درمان را شروع خواهد کرد. این اتفاق بسیار نادر است و بنابراین بسیاری از افراد، عوارض احتمالی درمان غیرضروری را نیز تجربه نخواهند کرد. 

هر چه سن بیمار کمتر باشد، احتمال اینکه پزشک این روش را پیشنهاد دهد کمتر است. با وجود اینکه تومور رشد آهسته ای دارد، ولی می تواند 20 یا 30 سال بعد، برای فرد مشکل زا باشد. 

اگر نتایج آزمایش‌ها نشان دهند که سرطان در حال رشد یا تهاجمی‌تر شدن است، درمانی تجویز خواهد ‌شود که هدف آن بهبود کامل سرطان است - به عنوان مثال، جراحی یا رادیوتراپی.

هر زمان که لازم باشد می توان درمان را شروع کرد و مهم نیست که چه مدت بیمار تحت نظارت فعال بوده است. زندگی با سرطان و عدم درمان آن می تواند دشوار باشد و احساس استرس، نگرانی و اضطراب ایجاد کند. به همیت علت، برخی از بیماران تصمیم به شروع درمان می گیرند، حتی اگر هیچ نشانه ای از تغییر در آنها وجود نداشته باشد. در صورت تمایل برای شروع درمان، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

نتایج تحقیقات

مطالعات کمی درباره مقایسه نظارت فعال با انجام درمان انجام شده است. با این حال نتایج این مطالعات محدود نشان می دهند که بقا پس از تشخیص سرطان پروستات در افراد مبتلا به تومورهای دارای رشد آهسته که تحت روش نظارت فعال قرار گرفته اند، با افرادی که دارای تومورهای با رشد آهسته هستند و تحت جراحی یا پرتودرمانی قرار گرفته اند یکسان است. 

آیا نظارت فعال بی خطر است؟

تحقیقات نشان می‌دهند که نظارت فعال، راهی بی‌خطر برای افرادی است که مبتلا به سرطان پروستات کم خطر هستند و می توانند از شروع درمان خودداری کنند و یا آن را به تاخیر بیاندازند. اما این احتمال هم وجود دارد که با شروع درمان و جراحی یا رادیوتراپی، فرد شانس بقا تا 10 سال یا بیشتر را به دست آورد.

سرعت گرفتن تغییرات سرطان

توده سرطانی ممکن است رشد کند، اما احتمال اینکه این رشد به طور ناگهانی و با سرعت زیاد اتفاق بیفتد بسیار کم است. پزشکان معمولاً با استفاده از آزمایش‌های منظم و دقیق، هر گونه تغییر در وضعیت سرطان را رصد می‌کنند و اگر تغییری شناسایی شود، درمان مناسب فوراً آغاز خواهد شد.

در بیشتر موارد، احتمال گسترش سرطان از پروستات به سایر نواحی بدن قبل از شروع فرآیند تهاجمی شدن و سرعت گرفتن رشد سلولی بسیار ناچیز است.

شرایط نادر که ممکن است به تأخیر در تشخیص منجر شوند:

1. عدم تشخیص تغییرات سرطان توسط آزمایش‌ها: آزمایش‌های نظارتی ممکن است در برخی موارد تغییرات کوچک را شناسایی نکنند.
2. عدم تشخیص نواحی با رشد سریع‌تر سرطان: گاهی اوقات آزمایش‌ها ممکن است برخی از نواحی با رشد سریع‌تر سرطان را تشخیص ندهند.

با این حال، این اتفاقات به ندرت رخ می دهند. آزمایش‌های منظم برای اطمینان از عدم رشد سرطان انجام می‌شوند و پزشکان به دقت وضعیت را زیر نظر دارند. اگر نگرانی خاصی درباره بزرگ شدن توده دارید، حتماً با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید تا نگرانی‌هایتان برطرف شود.

نگرانی در مورد عدم درمان

تصمیم گیری درباره انجام نظارت فعال یا نظارت مراقبتی با خود فرد است. پزشک گزینه های درمانی را برای بیمار توضیح می دهد؛ زیرا درمان هایی مانند جراحی، رادیوتراپی، یا شیمی درمانی می توانند برای بدن دشوار باشند. در برخی موارد، ریسک ها و عوارض جانبی این درمان ها شدیدتر از فواید از بین بردن سرطان است. ناتوانی جنسی و بی اختیاری ادرار دو نمونه از این عوارض جانبی هستند. 

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان پروستات موضعی کم خطر، تحت نظارت فعال قرار می گیرند. اما نظارت فعال برای همه بیماران مناسب نیست. ممکن است درمان سرطان پروستات برای فردی مشکل باشد و فرد، نگران تغییر یا گسترش سرطان خود باشد. برخی از افراد تحت نظارت فعال، تصمیم به شروع درمان می گیرند حتی اگر هیچ گونه نشانه ای از تغییر در سرطان آنها وجود نداشته باشد.

در صورت تمایل به شروع درمان، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. در صورتی که بیمار تمایلی نداشته باشد نیازی نیست تحت نظارت فعال بماند. 

تغییرات در وضعیت سلامتی 

این احتمال وجود دارد که سلامت عمومی فرد در طی نظارت فعال تغییر کند. با رشد سرطان، ممکن است امکان انجام همه روش‌های درمانی امکان پذیر نباشد. به عنوان مثال، در صورت ایجاد مشکلات قلبی، ممکن است فرد نتوان عمل جراحی برای برداشتن پروستات انجام داد، زیرا در این صورت این جراحی ریسک زیادی خواهد داشت.

با تغذیه سالم و انجام ورزش منظم می توان احتمال ابتلا به بسیاری از مشکلات سلامتی را کاهش داد. 

همچنین می توان با ترک سیگار، احتمال ابتلا به بسیاری از مشکلات سلامتی را کاهش داد. برخی تحقیقات همچنین نشان می دهند که سیگار کشیدن سرطان پروستات را بیشتر در معرض رشد و گسترش به دیگر قسمت های بدن قرار می دهد. مصرف بیشتر سیگار می تواند باعث افزایش ین احتمال شود. در صورت مصرف سیگار، با پزشک یا پرستار خود برای کمک به ترک سیگار صحبت کنید یا به وب‌سایت NHS Smokefree مراجعه کنید.

آیا این روش، عوارض جانبی دارد؟

از آنجایی که بیمار تا زمانی که تحت نظارت فعال باشد، تحت هیچگونه درمانی قرار نخواهد گرفت، هیچ یک از عوارض جانبی مرتبط با درمان را نیز تجربه نخواهد کرد.

در صورت ایجاد هرگونه تغییرات در نحوه دفع ادرار، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. این تغییرات به احتمال زیاد نشانه بزرگ شدن پروستات یا عارضه دیگری است؛ اما با این حال لازم است بررسی و درمان شود.

اگرچه در حالی که بیمار تحت نظارت فعال است، ممکن است نیاز به انجام بیوپسی پروستات داشته باشد و این مورد می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی کوتاه مدت شود؛ اما در حال حاضر بسیاری از بیمارستان ها به جای بیوپسی معمولی پروستات، اسکن MRI انجام می دهند.

دو نوع اصلی بیوپسی وجود دارد:

• بیوپسی ترانس پرینال، که در آن سوزن از پوست بین بیضه ها و مجرای پشتی (پرینه) عبور می کند.
• بیوپسی هدایت شده با سونوگرافی ترانس رکتوم (TRUS)، که در آن سوزن از دیواره مجرای پشتی عبور می کند.

بیوپسی می تواند عوارض جانبی کوتاه مدتی مانند عفونت و وجود خون در ادرار، مایع منی یا اسهال ایجاد کند. خطر عفونت بعد از بیوپسی ترانس پرینه نسبت به بیوپسی TRUS کمتر است. در حال حاضر بسیاری از بیمارستان ها از بیوپسی ترانس پرینال به جای بیوپسی TRUS استفاده می کنند، زیرا خطر عفونت جدی به نام سپسیس وجود دارد.

نظارت فعال چه تفاوتی با نظارت هوشیارانه دارد؟

نظارت فعال معمولا با نظارت هوشیارانه اشتباه گرفته می شود، که راه دیگری برای نظارت بر سرطان پروستات است. برخی افراد از نام‌هایی مانند «نظارت فعال» و «صبر و مشاهده» برای توصیف نظارت فعال و انتظار تا زمان بروز علائم بیماری واچ فول ویتینگ استفاده می‌کنند. اینها ممکن است برای افراد مختلف معانی مختلفی داشته باشند، بنابراین از پزشک یا پرستار خود بخواهید که مفهوم دقیق آنها را توضیح دهد. هدف هر دو روش، اجتناب از درمان غیر ضروری بوده، اما دلایل انجام آنها متفاوت است.

انتظار تا زمان بروز علائم بیماری را watchful waiting می‌گویند.

نظارت فعال

• این روش، برای برخی از افراد مبتلا به سرطان پروستات موضعی مناسب است، زیرا همچنان امکان شروع درمانی با هدف از بین بردن سرطان برای آنها وجود دارد.
• اگر در آینده نیاز به درمان باشد، هدف آن از بین بردن سرطان خواهد بود.
• آزمایش‌های منظم بیمارستانی این روش بیشتر از انتظار هوشیارانه خواهد بود، آزمایش های مانند آزمایش‌های آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA)، اسکن‌های تصویربرداری MRI و بیوپسی پروستات.

نظارت هوشیارانه

• برای افرادی که مبتلا به دیگر بیماری ها هستند و شرایط مناسبی برای انجام درمان هایی مانند جراحی یا رادیوتراپی را ندارند، همچنین اگر درمان برای آنها مشکلات بیشتری نسبت به خود سرطان ایجاد می کند، استفاده از این روش، مناسب تر است. 
• در صورت نیاز به شروع درمان در آینده، هدف آن کنترل سرطان و مدیریت علائم خواهد بود.
• از این روش می توان در افراد مبتلا به سرطان پروستات موضعی، یا در افرادی که سرطان آنها به دیگر قسمت های بدن گسترش یافته است (سرطان پروستات پیشرفته یا پیشرفته موضعی) استفاده کرد.
• در این روش، آزمایش های کمتری نسبت به نظارت فعال انجام خواهد شد، اما سرطان همچنان تحت نظر خواهد بود. این چک‌آپ‌ها معمولاً در مطب پزشک به جای بیمارستان انجام می‌شوند.

تصیم گیری

برخی بیماران ترجیح می دهند به جای شروع درمان، به طور منظم تحت آزمایش قرار گیرند تا رشد سرطان تحت نظر قرار گیرد. در این صورت، بیمار درباره رشد سرطان خود نگران نخواهد بود. همچنین بسیاری از بیماران برای دوری از درمان و عوارض جانبی آن، این روش را انتخاب می کنند. 

از طرفی دیگر، برخی بیماران تمایلی به زندگی با سرطانی که احتمال رشد آن وجود دارد، ندارند و ترجیح می دهند درمان را سریع‌تر شروع کنند. ممکن است بیماران درباره رشد سرطان خود نگران باشند و تمایلی برای انجام آزمایش های منظم پزشکی نداشته باشند. 

بیمار باید مزایا و معایب این روش ها را بررسی کند و گزینه ای که برای او راحت تر است را انتخاب کند. نمی توان یک گزینه را برای همه افراد مناسب دانست. بهترین گزینه برای هر بیمار، مناسب ترین آنها برای آن فرد است. صرف نظر از روشی که بیمار انتخاب می کند، این خود بیمار است که باید درباره درمان خود تصمیم بگیرد. 

سوالاتی که باید از پزشک یا پرستار خود بپرسید

استفاده از یادداشت روزانه زندگی در زمان نظارت فعال گزینه مناسبی است. تعدادی سوال لیست شده و همچنین فضایی برای نوشتن پاسخ ها در این قسمت وجود دارد. این دفترچه یادداشت همچنین می تواند به بیمار کمک کند تا جزئیات قرار ملاقات خود را پیگیری کرده و نتایج آزمایش های خود را نیز ثبت کند. همچنین همراه بردن آن در جلسات معاینه نظارت فعال نیز می تواند مفید باشد.

لیستی از سوالاتی که می توان در جلسه معاینه مطرح کرد در ادامه ذکر شده است:

• آیا من در حال استفاده از روش نظارت فعال یا نظارت هوشیارانه هستم؟
• جلسات معاینه در کجا برگزار خواهند شد؟
• هر چند وقت یک بار باید سطح PSA مورد بررسی قرار گیرد؟
• چه کسی مسئول رزرو آزمایش های PSA خواهد بود؟
• چه کسی سطح PSA را بررسی کرده و نتایج را به من می دهد؟
• هر چند وقت یک بار باید به پزشک یا پرستار خود مراجعه کنم؟
• آیا آزمایش ها یا اسکن های منظم دیگری نیز انجام خواهند شد؟ اگر بله، کدام یک و چند وقت یکبار؟
• چه نتایجی در آزمایش ها نیاز به شروع درمان را نشان می دهند؟ آیا نتایج خاصی وجود دارد که به این معنی باشد که باید آزمایش های بیشتری انجام دهم؟
• در صورت رشد، چه درمان هایی در دسترس هستند؟
• توجه و گزارش به چه علائمی ضروری است؟
• در صورت تغییر نظر و تمایل به شروع درمان ، چه اقداماتی باید انجام شود؟
• برای بهبود سلامت عمومی خود چه کاری می توانم انجام دهم؟

پرسش های متداول