درمان علائم سرطان پروستات متاستاتیک + کنترل درد

افراد مبتلا به سرطان پروستاتی که سرطان آنها به دیگر قسمت‌های بدن گسترش یافته است (سرطان پروستات پیشرفته) ممکن است دارای علائمی باشند که به برخی از آنها در این یادداشت به آن پرداخته می شود. علائم ایجاد شده بستگی به محل گسترش و سرعت رشد سرطان دارد. ممکن است فقط تعداد کمی از این علائم را تجربه کنید و هر روز متوجه آنها نشوید و یا ممکن است سرطان گسترش یابد و علائمی ایجاد کند که شما را تحت تاثیر قرار دهد.

برخی از بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات دچار درد می شوند. در این یادداشت، به توضیح دلایل ایجاد درد، اقدامات مورد نیاز در صورت بروز و راه های درمان و کنترل آن می پردازیم. درمان‌هایی برای کمک به کنترل علائم و موارد دیگر وجود دارد که می‌توانند موثر باشند.

درمان علائم سرطان پروستات پیشرفته (متاستاتیک) و کنترل درد

همانطور که اشاره شد، سرطان پروستات در مراحل اولیه معمولا علائم خاصی ندارد. اما با گسترش سرطان به سایر نقاط بدن، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:

ضعف (خستگی شدید)

خستگی در این مورد، احساس خستگی مفرطی است که حتی پس از استراحت نیز از بین نمی رود. این عارضه در افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته بسیار شایع است.

برای برخی افراد، این احساس خستگی و تاثیر آن بر زندگی عجیب است. این احساس خستگی می تواند در انجام برخی کارها از جمله موارد زیر، اختلال ایجاد کند:

• انجام فعالیت های روزمره، مانند پوشیدن لباس، دوش گرفتن یا تهیه غذا
• فعالیت های اجتماعی، مانند ملاقات دوستان و خانواده
• خوابیدن (بی خوابی)
• تمرکز کردن
• به خاطر سپردن
• دریافت اطلاعات جدید و تصمیم گیری.

خستگی می تواند بر خلق و خو نیز تأثیر بگذارد. ممکن است باعث ایجاد احساس غم، افسردگی یا اضطراب شود یا از اینکه نمی توانید کارهایی را به طور عادی انجام دهید، احساس گناه یا ناامیدی کنید. همچنین می تواند بر روابط با اطرافیان نیز تأثیر بگذارد.

خستگی می تواند به دلایل زیادی ایجاد شود، برخی از این دلایل شامل موارد زیر است:

• سرطان پروستات
• درمان های سرطان پروستات
• استرس، اضطراب یا افسردگی
• علائم سرطان پیشرفته پروستات، مانند درد یا کم خونی
• سایر بیماری ها
• عدم خواب کافی
• عدم فعالیت بدنی

چه کارهایی باعث بهبودی می شوند؟

کارهای زیادی وجود دارد که می توانید برای بهبود یا کنترل خستگی خود انجام دهید. ایجاد برخی تغییرات کوچک در زندگی می تواند تفاوت های بزرگی ایجاد کند.

برخی تغییراتی که می توانید ایجاد کنید شامل موارد زیر است:

• تا جایی که می توانید فعالیت بدنی داشته باشید – این کار می تواند به بهبود سطح انرژی، خواب، خلق و خو و سلامت عمومی بدن کمک کند
• کمک گرفتن برای مشکلات عاطفی
• برنامه ریزی برای انجام فعالیت ها در زمانی که معمولا انرژی بیشتری دارید – شاید اول صبح یا بعد از ظهر بعد از استراحت
• وقت گذاشتن برای آسایش و استراحت
• مقابله با هر گونه اختلال در خواب - سعی کنید قبل از خواب آرامش داشته باشید و از مصرف نوشیدنی های حاوی کافئین مانند چای و قهوه خودداری کنید، زیرا می توانند باعث از بین رفتن خواب شوند.
• پیروی از یک رژیم غذایی متعادل
• استفاده از مکمل های درمانی در کنار انجام درمان اصلی سرطان
• کمک گرفتن در صورت نیاز، برای مثال برای خرید یا کارهای خارج از خانه.

متوجه شدیم که ورزش کردن راه خوبی برای کنترل خستگی است. این کار همچنین باعث ایجاد انگیزه و حفظ روحیه نیز می شود.

مشکلات ادراری

اگر سرطان به مجاری ادراری فشار وارد کند یا به نواحی اطراف پروستات مانند مجاری ادراری و مثانه گسترش یافته باشد، می تواند باعث بروز مشکلات ادراری شود.

مشکلات ادراری که می تواند ایجاد شود شامل موارد زیر است:

• اختلال در تخلیه مثانه
• نشت ادرار (بی اختیاری ادرار)
• وجود خون در ادرار
• مشکلات کلیوی

برخی از درمان‌های سرطان پروستات، مانند جراحی یا پرتودرمانی نیز می‌توانند باعث ایجاد مشکلات ادراری شوند.

همچنین مشکلات ادراری می تواند ناشی از ایجاد عفونت یا بزرگ شدن پروستات نیز باشد. در صورت بروز مشکلات ادراری، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. موارد زیادی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند.

اختلال در تخلیه مثانه

اگر سرطان بر مجرای ادرار یا دهانه مثانه فشار وارد کند، ممکن است باعث ایجاد اختلال در تخلیه کامل مثانه شود. این عارضه، گاهی اوقات می تواند باعث احتباس ادرار در مثانه شود. موارد زیر برخی از گزینه های موثر در بهبود این عارضه هستند:

• مصرف داروهایی به نام آلفا بلوکرها. این داروها ماهیچه های اطراف دهانه مثانه را منبسط کرده و تخلیه ادرار را آسان تر می کنند.
• قرار دادن کاتتر برای تخلیه ادرار از مثانه. کاتتر یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر است که از آلت تناسلی به مثانه یا از طریق یک بریدگی کوچک در شکم (ناحیه معده) عبور می کند.
• عملی به نام برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار (TURP) برای برداشتن قسمت هایی از پروستات که بر مجرای ادرار فشار می آورد.

احتباس حاد ادرار

این عارضه زمانی ایجاد می شود که به طور ناگهانی و دردناک امکان تخلیه ادرار وجود نداشته باشد – که این عارضه نیاز به درمان فوری دارد. احتباس حاد در افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته چندان رایج نیست. اما اگر در صورت بروز، با پزشک یا پرستار خود تماس بگیرید یا به نزدیکترین مرکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید. آنها ممکن است برای تخلیه مثانه از کاتتر استفاده کنند.

بی اختیاری ادرار

سرطان می تواند به مثانه و ماهیچه هایی که ادرار را کنترل می کنند گسترش یابد و باعث تضعیف عضلات آن شود. این عارضه باعث ایجاد بی اختیاری ادرار و نیاز به دفع ادرار فوری شود. راه های کنترل بی اختیاری ادرار عبارتند از:

• استفاده از پد و شلوار جاذب
• انجام تمرینات برای تقویت عضلات کف لگن
• مصرف داروهایی به نام آنتی کولینرژیک
• قرار دادن کاتتر
• عمل جراحي

گزینه های درمانی به میزان بی اختیاری ادرار و درمان های مناسب برای عارضه شما بستگی دارد.

در برخی موارد نادر، مشکلات تخلیه مثانه یا نشت ادرار ممکن است ناشی از عارضه ای به نام فشرده سازی متاستاتیک نخاعی (MSCC) باشد.

وجود خون در ادرار

برخی از افراد متوجه وجود خون در ادرار می شوند (هماچوری). این امر می تواند نشانه خونریزی پروستات باشد. این عارضه می تواند نگران کننده باشد اما معمولا قابل کنترل است.

ممکن است پزشک مصرف داروهایی مانند آسپرین یا وارفارین که باعث رقیق شدن خون می شوند را متوقف کند. پیش از قطع مصرف هر دارویی با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. همچنین می توان برای کاهش سرطان و کمک به توقف خونریزی، پرتودرمانی انجام داد.

مشکلات کلیوی

کلیه ها مواد زائد را از خون خارج کرده و ادرار را تولید می کنند. سرطان پروستات ممکن است لوله‌هایی که ادرار را از کلیه‌ها به مثانه (حالب‌ها) حمل می‌کنند را مسدود کند. این کار می تواند بر عملکرد کلیه تأثیر بگذارد. سرطان پروستات و برخی درمان‌ها نیز می‌توانند در تخلیه مثانه اختلال ایجاد کنند (که می‌تواند منجر به احتباس ادرار شود). این عملکرد می تواند از تخلیه مناسب مثانه و کلیه ها جلوگیری کند و در نتیجه باعث بروز مشکلات کلیوی شود.

مشکلات کلیوی شدید می تواند منجر به افزایش سطح مواد زائد در خون شود که مضراتی را به همراه دارد. این علائم شامل موارد زیر است:

• خستگی و کمبود انرژی
• احساس بیماری
• تورم مچ پا و پا
• کاهش اشتها

در صورت بروز هر یک از این علائم، به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید. آزمایش خون می تواند عملکرد کلیه ها را بررسی کند.

درمان هایی که می توانند به تخلیه ادرار از کلیه ها کمک کنند شامل موارد زیر است:

• قرار دادن لوله ای در کلیه تا ادرار را در کیسه ای خارج از بدن تخلیه کند (نفروستومی)
• لوله ای (به نام استنت) که در داخل یک یا هر دو حالب قرار داده می شود تا ادرار از کلیه به مثانه وارد شود.
• پرتودرمانی برای کوچک کردن سرطان و کاهش انسداد

در صورت ابتلا به مشکلات کلیوی ناشی از احتباس ادرار، می توان از کاتتر برای تخلیه ادرار از مثانه استفاده کرد.

دریافت پشتیبانی برای مشکلات ادراری

ایجاد مشکلات ادراری می توانند بر احساس فرد در مورد خود و احساس استقلال بیمار تأثیر بگذارد. اگر کنار آمدن با آنها برایتان سخت است، می توانید در این مورد با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

اختلالات روده‌ای

اگر سرطان پروستات به روده گسترش یافته باشد، می تواند باعث بروز اختلالات روده‌ای شود، اگرچه بروز این عارضه خیلی شایع نیست. در صورت ابتلا به اختلالات روده‌ای، باید بدانید این اختلالات معمولا به دلیل انجام پرتودرمانی برای درمان پروستات یا مصرف برخی داروها ایجاد می شود.

اختلالات روده‌ای که می تواند ایجاد شود شامل موارد زیر است:

• نفخ بیش از حد، که گاهی ممکن است مرطوب باشد
• اسهال
• یبوست یا احساس عدم تخلیه مناسب روده ها
• تکرر مدفوع
• دل درد (در ناحیه معده) یا پشت شکم
• انسداد روده
• بی اختیاری در دفع مدفوع – بروز این عارضه بسیار نادر است.

در صورت بروز هر یک از این علائم با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. درمان هایی وجود دارد که می توانند موثر باشند.

افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته به دلایل مختلفی ممکن است دچار اختلالات روده‌ای شوند. انجام پرتودرمانی برای پروستات و ناحیه اطراف آن می تواند باعث بروز مشکلات روده‌ای شود. این موارد ممکن است در طول درمان و یا در طی ماه ها یا سال ها بعد از درمان ایجاد شوند.

داروهای مسکن درد مانند مورفین و کدئین می توانند باعث ایجاد یبوست شوند. مصرف آنها را قطع نکنید، اما اگر مشکلی دارید با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

کم تحرکی، تغییر در رژیم غذایی و نوشیدن مایعات کافی نیز می تواند باعث یبوست شود.

اگر سرطان پروستات به پایین روده (رکتوم) گسترش یابد، ممکن است دچار مشکلات روده شوید، اما این شایع نیست. اگر این اتفاق بیفتد، می تواند علائمی از جمله یبوست، درد، خونریزی و به ندرت ناتوانی در تخلیه روده را ایجاد کند.

گاهی اوقات ممکن است مشکلات تخلیه روده یا بی اختیاری مدفوع در اثر ابتلا به عارضه ای به نام فشرده سازی متاستاتیک نخاعی (MSCC) باشد. اما این مورد به ندرت ایجاد می شود.

چه مواردی می توانند در درمان موثر باشند؟

تغییر سبک زندگی

با پزشک یا پرستار خود در مورد اینکه آیا تغییر رژیم غذایی می تواند به بهبود این مشکلات کمک کند یا خیر صحبت کنید. آنها ممکن است شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کنند، که می تواند در ایجاد تغییر در رژیم غذایی به شما کمک کند.

در صورت ابتلا به یبوست، مصرف مقادیر زیاد مواد غذایی دارای فیبر می تواند موثر باشد. این مواد غذایی شامل میوه هایی مانند آلو، نان سبوس دار، غلات صبحانه سبوس دار و فرنی است. همچنین نوشیدن مقدار زیادی آب نیز موثر است. سعی کنید حدود دو لیتر (هشت لیوان) آب در روز بنوشید. انجام تمرین های ورزشی ملایم مانند پیاده روی نیز می تواند به رفع یبوست کمک کند.

در صورت بروز اسهال، مصرف کمتر فیبر برای مدت کوتاهی می تواند موثر باشد، اگرچه شواهد قابل اطمینانی برای این مورد در دسترس نیست. غذاهای کم فیبر شامل برنج سفید، ماکارونی و نان، سیب زمینی بدون پوست، آرد ذرت، تخم مرغ و گوشت سفید بدون چربی است. همچنین بهتر است از مصرف غذاهای تند و محصولات لبنی مانند شیر و پنیر نیز خودداری شود. باید آب زیادی بنوشید تا جایگزین مایعی شود که بدن از دست می دهد.

داروها یا درمان ها

در صورت بروز یبوست، ممکن است پزشک یا پرستار، داروی های ملین‌ را برای کمک به دفع راحت تر تجویز کند. اگر یبوست یا انسداد روده ناشی از سرطان پروستات ایجاد شده است، ممکن است انجام پرتودرمانی روده تجویز شود. اگر یبوست و انسداد روده بسیار شدید باشد، ممکن است نیاز به  انجام جراحی باشد. اما این مورد به ندرت اتفاق می افتد.

اطلاعات و پشتیبانی

مشکلات روده‌ای می توانند اذیت کننده باشند و صحبت در مورد آن دشوار باشد. اما متخصصان درمان به بحث در مورد این مشکلات عادت دارند و می توانند به بیماران در یافتن راه هایی برای مقابله با آنها کمک کنند.

شکستگی استخوان (پوکی استخوان)

شایع ترین محل انتشار سرطان پروستات استخوان ها هستند. سرطان می تواند به استخوان ها آسیب برساند و آنها را ضعیف کند. همچنین انجام برخی از انواع هورمون درمانی ها نیز می تواند باعث تضعیف استخوان ها شود. همچنین به این عارضه نازک شدن استخوان نیز می گویند. اگر نازک شدن استخوان شدید باشد، می تواند منجر به ایجاد بیماری به نام پوکی استخوان شود. این عارضه می تواند خطر شکستگی استخوان را افزایش دهد.

آسیب به استخوان ها می تواند حرکت کردن را دشوار یا آن را همراه با درد کند. ممکن است نتوانید برخی از کارهایی را که قبلا انجام می‌دادید انجام دهید، زیرا حرکت ها همراه با درد خواهند بود، و یا ممکن است احتمال شکستن استخوان ها بیشتر باشد. پذیرش این موضوع می تواند برای بیماران سخت باشد.

چه چیزی می تواند آن را درمان کند؟

ممکن است برای کاهش سرعت رشد سرطان، انجام پرتودرمانی تجویز شود. این درمان می تواند به کنترل آسیب به استخوان ها و تسکین درد استخوان کمک کند. در مورد پرتودرمانی برای سرطان پیشرفته پروستات بیشتر بخوانید.

پزشک ممکن است مصرف داروهایی به نام بیس فسفونات ها را تجویز کند. مصرف این داروها می تواند استخوان ها را تقویت کرده و از شکستگی استخوان ها جلوگیری کند. بیس فسفونات ها همچنین می توانند برای درمان درد ناشی از سرطان که به استخوان ها گسترش یافته است نیز استفاده شود.

اگر ناحیه ای از استخوان به شدت آسیب دیده باشد، ممکن است انجام جراحی پیشنهاد شود. یک پین یا صفحه فلزی در داخل استخوان قرار داده می شود تا آن را تقویت کرده و خطر شکستگی آن را نیز کاهش دهد. همچنین می توان از نوعی پودر استخوان ساز برای پرکردن ناحیه آسیب دیده استفاده کرد. جراحی برای همه افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته توصیه نمی شود. این پیشنهاد، بستگی به محل قرارگیری استخوان آسیب دیده و موارد دیگری مانند اینکه آیا انجام جراحی برای بیمار مناسب هست یا خیر، دارد. پس از انجام عمل جراحی، برای جلوگیری از رشد سرطان در آن ناحیه، پرتودرمانی انجام می شود.

حتی اگر نتوانید برخی از فعالیت های بدنی را انجام دهید، انجام این فعالیت ها می تواند به سلامت عمومی و توانایی در حرکت موثر باشد. همچنین می تواند به حفظ استحکام و جلوگیری از ایجاد پوکی استخوان که می تواند باعث شکستگی استخوان شود کمک کند. با پزشک، پرستار یا فیزیوتراپیست خود در مورد فعالیت هایی که می توانید انجام دهید و یا توانایی انجام آنها را ندارید صحبت کنید.

مشکلات جنسی

مقابله با سرطان پیشرفته پروستات می تواند بر زندگی جنسی نیز تأثیر بگذارد. دلایل مختلفی برای ایجاد این تاثیر وجود دارد. به عنوان مثال، هورمون درمانی می تواند میل به رابطه جنسی (میل جنسی) را کاهش دهد و بر توانایی بدن برای ایجاد یا حفظ نعوظ تأثیر بگذارد. دیگر روش های درمانی که ممکن است در گذشته انجام شده باشد، مانند جراحی یا پرتودرمانی نیز می‌تواند باعث ایجاد اختلال در نعوظ شود. احساس ضعف، اضطراب یا خستگی نیز می تواند بر روابط جنسی بیمار نیز تأثیر بگذارد.

چه چیزی می تواند آن را درمان کند؟

افراد مبتلا به سرطان پروستات می توانند در NHS از درمان و حمایت پزشکی رایگان برای مشکلات جنسی برخوردار شوند.

روش های درمان اختلال نعوظ شامل قرص، پمپ وکیوم، تزریق، پلت و کرم است. از آنجایی که نعوظ به افکار و احساسات نیز بستگی دارد، مقابله با هر گونه نگرانی یا مسائل مربوط به رابطه و همچنین درمان پزشکی می تواند کمک کننده باشد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک عمومی، پرستار یا پزشک بیمارستان خود صحبت کنید. آنها می توانند درمان مناسب را معرفی کرده و یا شما را به متخصص ارجاع دهند.

وقتی تحت هورمون درمانی هستید و میل خود را به رابطه جنسی (لبیدو) از دست داده اید، ممکن است دیگر بهبود نیابد. برخی از درمان ها می تواند به نعوظ کمک کند، حتی اگر میل جنسی کم باشد.

در صورتی که تحت هورمون درمانی طولانی مدت قرار دارید، هورمون درمانی متناوب نیز می تواند انجام شود. در این شرایط که سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) در خون، پایین و ثابت است، هورمون درمانی متوقف می‌شود و در صورت افزایش PSA، دوباره شروع می شود. PSA پروتئینی است که توسط سلول های سالم و سلول های سرطانی پروستات تولید می شود. میل جنسی می تواند در حالی که هورمون درمانی انجام نمی شود، بهبود یابد. اما ممکن است چندین ماه طول بکشد همچنین برخی افراد متوجه روند بهبودی آن نمی شوند.

اگر پیش از تشخیص ابتلا به سرطان پروستات رابطه جنسی داشته اید، احتمالا زندگی جنسی دچار تغییر خواهد شد. ممکن است برای مقابله با این تغییرات نیاز به راهنمایی داشته باشید. هنوز راه های زیادی برای لذت بردن، نزدیکی و تفریح ​​وجود دارد. صحبت کردن با شریک خود در مورد رابطه جنسی، افکار و احساسات خود، می تواند به کنار آمدن با این تغییرات به شما کمک کند. اگر در یک رابطه هستید، با هر شرایطی که دارید نیاز به زمان هایی برای تنهایی دارید. اگر در بیمارستان یا آسایشگاه هستید و یا افرادی برای پرستاری کنار شما هستند، زمان هایی که به تنهایی نیاز دارید را مشخص کنید.

اگر برای کنترل اختلالات ادراری از کاتتر استفاده می کنید، باز هم امکان برقراری رابطه جنسی وجود دارد. در این مورد با پرستار خود صحبت کنید.

لنف اِدِم

اِدِم لنف در اثر گسترش سرطان به غدد لنفاوی و انسداد سیستم لنفاوی ایجاد می شود. با این حال این عارضه به ندرت ایجاد می شود. سیستم لنفاوی بخشی از سیستم ایمنی بدن است و مایعی به نام لنف را در سرتاسر بدن حمل می کند. در صورت انسداد سیستم لنفاوی، این مایع جمع می شود و باعث ایجاد تورم (اِدِم لنف) می شود.

اِدِم لنف در سرطان پروستات معمولا در پاها ایجاد می شود ولی می تواند دیگر قسمت های بدن از جمله آلت تناسلی یا پوست اطراف بیضه ها را نیز درگیر کند. برخی افراد، در قسمت های درگیر شده، درد یا سنگینی و سفتی احساس می کنند. سرطان پروستات و برخی درمان های آن مانند جراحی یا رادیوتراپی نیز می توانند باعث انسداد لنف شوند. اِدِم لنف ممکن است ماه ها و یا حتی سال ها پس از درمان نیز ایجاد شود.

درصورتی که فکر می کنید دچار اِدِم لنف هستید، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. اِدِم لنف می تواند ناراحت کننده یا دردناک باشد ولی با انجام برخی درمان ها و روش ها، می توان آن را کنترل کرد.

علائمی که در ناحیه آسیب دیده می توانند ایجاد شوند شامل موارد زیر است:

• تورم
• درد، ناراحتی یا سنگینی
• التهاب، قرمزی یا عفونت
• سفت شدن یا ایجاد درد

لنف ادم می تواند زندگی روزمره را تحت تاثیر قرار دهد. ممکن است در حرکت کردن دچار مشکل شوید و انجام کارهای روزمره برایتان دشوارتر باشد. برخی از افراد نگران این هستند که ناحیه آسیب دیده چگونه به نظر می رسد و از دیدن آن توسط افراد دیگر احساس اضطراب می کنند.

چه چیزی می تواند کمک کند؟

اگر علائمی دارید با پرستار یا پزشک عمومی خود صحبت کنید. روش های درمانی وجود دارد که می تواند به کنترل این موارد کمک کنند. هدف از انجام این درمان ها کاهش یا توقف تورم و ایجاد آرامش بیشتر است. اگر در آغاز مشاهده علائم، از این روش های درمانی استفاده کنید تاثیر آن ها بیشتر خواهد بود. اگر دچار لنف ادم شدید، می توانید به یک پرستار متخصص لنفودم مراجعه کنید، او می تواند راه بهبود تورم را به شما نشان دهد. می توانید به مراکز درمانی مراجعه کنید و با آنها در این مورد مشورت کنید.

موارد مختلفی وجود دارد که می توانند موثر باشند.

• مراقبت از پوست، مانند تمیز کردن و مرطوب نگه داشتن، می تواند به نرم نگه داشتن پوست و کاهش احتمال ترک خوردگی و ایجاد عفونت کمک کند.
• ماساژ لنفاوی، می تواند به افزایش جریان لنف کمک کند. پرستار می تواند به شما یا شریک زندگی، یکی از اعضای خانواده یا دوستتان نحوه انجام این کار را آموزش دهد.
• ورزش ملایم می تواند به بهبود جریان لنف از ناحیه آسیب دیده بدن کمک کند. به عنوان مثال، انجام حرکات ساده پا، مشابه آنچه برای پروازهای طولانی توصیه می شود، می تواند به لنف ادم پا کمک کند.
• استفاده از باندهای فشاری یا جوراب های ساق بلند می تواند به تخلیه لنف از ناحیه آسیب دیده کمک کند. پرستار نحوه استفاده از آنها را به شما نشان خواهد داد.
• پوشیدن لباس زیر چسب یا شورت دوچرخه سواری لیکرا می تواند به کنترل هرگونه تورم در آلت تناسلی یا کیسه بیضه کمک کند.
• سعی کنید وزن مناسب خود را حفظ کنید، زیرا اضافه وزن می تواند کنترل لنفودم را دشوارتر کند.

زندگی با لنف ادم می تواند دشوار باشد. اگر به کمک نیاز دارید، با پرستار یا پزشک عمومی خود صحبت کنید.

فشردگی متاستاتیک طناب نخاعی (MSCC)

فشردگی متاستاتیک طناب نخاعی باعث ایجاد درد می شود و علت آن رشد سلول های سرطانی در داخل یا اطراف نخاع و فشار به طناب نخاعی است. فشردگی متاستاتیک طناب نخاعی، عارضه شایعی نیست اما می تواند عارضه ای جدی به شمار رود و بیمار مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات باید از احتمال ایجاد آن مطلع باشد.

فشرده سازی متاستاتیک نخاع (MSCC) زمانی اتفاق می افتد که سلول های سرطانی از پروستات به ستون فقرات یا نزدیک به آن گسترش یافته و رشد کرده باشند و به نخاع فشار وارد کنند. MSCC عارضه رایجی نیست، اما اگر سرطان پروستات به استخوان‌ها سرایت کند یا خطر انتشار آن به استخوان‌ها زیاد باشد، باید احتمال آن را در نظر گرفت. اگر سرطان از قبل به ستون فقرات گسترش یافته باشد، خطر ایجاد MSCC بیشتر است. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد احتمال ابتلا با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

MSCC می تواند باعث بروز هر یک از علائم زیر شود:

• درد در قسمت تحتانی، میانی یا بالای کمر یا گردن. این درد ممکن است شدید باشد یا با گذشت زمان تشدید شود. ممکن است زمانی که سرفه می‌کنید، عطسه می‌کنید، بلند می‌شوید یا فشار می آورید، به توالت می‌روید یا دراز می‌کشید، این درد تشدید شود. همچنین این درد می تواند در هنگام دراز کشیدن نیز تشدید شود. شدت این درد می تواند به حدی زیاد باشد که در خواب نیز اختلال ایجاد کند.
• ایجاد درد در اطراف شکم (ناحیه معده) یا قفسه سینه که می تواند به سمت کمر، باسن یا پاها حرکت کند.
• دردی که به سمت پایین بازوها یا پاها حرکت می کند.
• ضعف یا از دست دادن کنترل بازوها یا پاها، یا مشکل در ایستادن یا راه رفتن. ممکن است احساس سستی یا لرزش در پاها ایجاد شود. برخی افراد احساسی شبیه بی دست و پا بودن را تجربه می کنند.
• بی حسی یا گزگز در پاها، بازوها، انگشتان دست، انگشتان پا، باسن، ناحیه معده یا قفسه سینه، که مداوم است.
• مشکلات کنترل مثانه یا روده. ممکن است نتوانید ادرار یا مدفوع خود را کنترل کنید، یا ممکن است کنترلی بر تخلیه آنها نداشته باشید.

این علائم همچنین می‌تواند ناشی از بیماری‌های دیگر باشد، اما باید در صورت ابتلا به MSCC فوراً با پزشک در میان بگذارید. اگر پزشک یا پرستار شما در دسترس نیستند، به نزدیکترین مرکز فوریت های پزشکی مراجعه کنید.

صبر نکنید

اگر فکر می کنید ممکن است مبتلا به MSCC باشید، باید به سرعت به پزشک مراجعه کنید.

منتظر نباشید که بدون درمان بهبود یابید همچنین درمورد زمان مراجعه نیز نگران نباشید. اگر مشخص شد که به MSCC مبتلا هستید، باید درمان را در اسرع وقت - به طور ایده آل ظرف 24 ساعت - شروع کنید. اگر MSCC سریع تحت درمان قرار نگیرد، می‌تواند بر توانایی راه رفتن و حرکت فرد تأثیر بگذارد. درمان به موقع می تواند احتمال بروز مشکلات طولانی مدت را کاهش دهد.

کم خونی

برخی از افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات دچار بیماری به نام کم خونی می شوند. این عارضه به دلیل کاهش تعداد گلبول های قرمز خون ایجاد می شود، یعنی خون، اکسیژن کافی را در سراسر بدن حمل نمی کند. کم خونی زمانی رخ می دهد که مغز استخوان آسیب دیده باشد – چه توسط سرطان پروستات و چه با درمان هایی مانند هورمون درمانی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی. علائم کم خونی شامل احساس خستگی یا ضعف، تنگی نفس و رنگ پریدگی است.

گاهی اوقات کم خونی به دلیل کمبود آهن در رژیم غذایی ایجاد می شود. اگر در خوردن غذا مشکل دارید، بیشتر در معرض ابتلا به این عارضه قرار دارید.

چه چیزی می تواند کمک کند؟

اگر علائم کم خونی دارید با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. برای بررسی سطح گلبول های قرمز خون، آزمایش خون تجویز خواهد شد. اینکه کدام روش درمانی مناسب است، بستگی به علت کم خونی دارد.

پزشک ممکن است برای کمک به کم خونی مصرف مکمل های آهن را تجویز کند. این مکمل ها می توانند باعث بروز مشکلات روده‌ای مانند یبوست یا اسهال شوند. اگر سطح گلبول های قرمز خون بسیار کاهش یابد، ممکن است نیاز به تزریق خون باشد. این راه، می تواند یک راه سریع و موثر برای درمان کم خونی باشد.

هیپرکلسمی

هیپرکلسمی در نتیجه سطح بالای کلسیم در خون ایجاد می شود. کلسیم معمولاً در استخوان‌ها ذخیره می‌شود، اما سرطان می‌تواند باعث آزاد شدن کلسیم در خون شود. بروز این عارضه به ندرت اتفاق می افتد، اما گاهی اوقات می تواند در افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات ایجاد شود. در صورت بروز، باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد تا این عارضه تشدید نشود.

هیپرکلسمی همیشه با علائم همراه نیست، اما می تواند باعث ایجاد علائم زیر شود:

• استخوان درد
• خستگی، ضعف یا کمبود انرژی
• از دست دادن اشتها
• یبوست
• گیجی
• تهوع و استفراغ
• درد در ناحیه تحتانی معده
• احساس تشنگی بیش از حد
• تکرر ادرار

بروز این علائم می تواند در افراد مبتلا به سرطان پروستات پیشرفته کاملاً رایج باشد و لزوما ناشی از ابتلا به هیپرکلسمی نیست. در صورت بروز هر یک از این علائم به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید. آنها ممکن است آزمایش هایی را برای یافتن علت بروز آنها، از جمله آزمایش خون برای بررسی سطح کلسیم در خون تجویز کنند.

چه چیزی می تواند آن را درمان کند؟

ممکن است نیاز به چند روز بستری شدن در بیمارستان داشته باشید. همچنین دارو از طریق سرم تزریق خواهد شد.

این درمان به تخلیه کلسیم خون کمک می کند و سطح کلسیم خون را پایین می آورد.

مصرف داروهایی به نام بیس فسفونات ها می توانند باعث کاهش سطح کلسیم در خون شده و در درمان هیپرکلسمی موثر باشد. این داروها معمولاً در عرض دو تا چهار روز عملکرد خود را آغاز می کنند. اگر سطح کلسیم خون همچنان بالا باشد، ممکن است بعد از یک هفته دوز دیگری از بیس فسفونات تجویز شود. معمولاً پس از بازگشت سطح کلسیم به حالت طبیعی، درمان متوقف خواهد شد.

هنگامی که سطح کلسیم به حالت عادی برگشت، آزمایش خون در زمان معینی برای بررسی پایین بودن سطح کلسیم خود انجام خواهد شد. در صورت بازگشت علائم به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.

اختلال در خوردن و کاهش وزن

برخی از افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات در غذا خوردن مشکل دارند یا اشتها ندارند. ممکن است بیمار احساس خستگی کند. این عوارض ممکن است به علت ابتلا به سرطان یا از عوارض درمان باشد. نگرانی در مورد مسائل نیز می تواند بر اشتها تأثیر بگذارد.

مشکلات تغذیه ای یا از دست دادن اشتها می تواند منجر به کاهش وزن شود و باعث می شود بیمار احساس خستگی و ضعف کند. ابتلا به سرطان پیشرفته پروستات نیز می تواند با تغییر نحوه مصرف انرژی بدن باعث کاهش وزن شود.

چه چیزی می تواند آن را درمان کند؟

اگر به دلیل انجام درمان احساس خستگی می کنید، پزشک می تواند داروهای ضد خستگی تجویز کند. همچنین مصرف استروئیدها می تواند باعث افزایش اشتها شود؛ گاهی استروئیدها در کنار دیگر درمان ها تجویز می شوند.

سعی کنید به مقدار کم غذا بخورید. اگر به دلیل حالت تهوع در خوردن غذا مشکل دارید، سعی کنید از مصرف غذاهای با بوی زیاد خودداری کنید. معمولا غذاهای سرد بوی کمتری دارند، همچنین می توانید از دیگران برای آشپزی کمک بگیرید. سعی کنید زمانی که کمتر احساس خستگی و بیماری می کنید غذا بخورید، حتی اگر زمان معمول مصرف غذا نباشد. مصرف غذاهای چرب و سرخ شده می توانند باعث تشدید بیماری شوند. مقدار زیادی آب بنوشید، اما به آرامی بنوشید و سعی کنید قبل از غذا زیاد آب ننوشید.

در صورت کاهش وزن به پزشک خود اطلاع دهید. آنها می توانند شما را به یک متخصص تغذیه معرفی کنند و پزشک تغذیه می تواند در مورد مصرف غذاهای پرکالری و هر مکمل مورد نیاز، شما را راهنمایی کند. دیدن کاهش وزن بیمار برای خانواده او ناراحت کننده است و همچنین ممکن است نیاز به حمایت داشته باشند.

درد

درد عارضه‌ای رایج برای افراد مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات است، اگرچه ممکن است برخی از افراد اصلاً دردی نداشته باشند. سرطان می تواند در نواحی که به آن گسترش یافته است باعث ایجاد درد شود. در صورت بروز درد، می توانید با درمان و کنترل صحیح، آن را کاهش داده یا بهبود ببخشید.

احساس درد در افرادی که سرطان آنها به استخوان‌ها سرایت کرده است بیشتر است. سرطان می تواند به استخوان آسیب برساند یا باعث تضعیف آنها شود، که این مورد می تواند باعث ایجاد درد شود. اما همه افراد مبتلا به سرطان، استخوان درد را تجربه نمی کنند. اسکن استخوان می تواند نشان دهد که آیا نواحی از استخوان ها ضعیف شده یا خیر. مناطقی که در اسکن نشان داده می شوند، گاهی اوقات "نقاط داغ" نامیده می شوند.

استخوان درد احساس متفاوتی است. برخی از افراد آن را شبیه به دندان درد اما در استخوان های خود می دانند، برخی آن را مانند درد مبهم یا درد ایجاد شده در اثر ضربه چاقو توصیف می کنند. ممکن است این احساس درد، در هنگام حرکت کردن تشدید شود و باعث ایجاد حساسیت در آن ناحیه شود. تجربه افراد از استخوان درد متفاوت است. این درد می تواند دائمی باشد و یا گاهی اوقات ایجاد شود. میزان درد نیز می تواند متفاوت باشد و بستگی به محل استخوان آسیب دیده دارد.

همچنین ممکن است انواع دیگری از درد را تجربه کنید. به عنوان مثال، اگر سرطان به عصب فشار آورد می تواند باعث ایجاد درد شود. این اثر می تواند باعث ایجاد احساس تیرکشیدن، احساس درد ناشی از برخورد چاقو، سوزش، گزگز یا بی حسی شود.

این درد همچنین می‌تواند نشانه‌ای از ابتلا به بیماری جدی‌تر به نام فشرده‌سازی متاستاتیک نخاع (MSCC) نیز باشد.

چه چیزی می تواند آن را درمان کند؟

با استفاده از درمان‌های مختلف و یا استفاده از ترکیبی از درمان‌ها، معمولاً می‌توان درد ناشی از سرطان را به خوبی کنترل کرد. بیمار نباید درد را به عنوان بخشی طبیعی از ابتلا به سرطان بپذیرید. اگر درد دارید، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. هر چه این درد زودتر درمان شود، کنترل آن نیز آسان تر خواهد بود.

انواع مختلف درد به روش های مختلفی درمان می شوند. درمان های تسکین دهنده درد عبارتند از:

• درمان سرطان، مانند هورمون درمانی، استروئیدها، شیمی درمانی یا نوعی پرتودرمانی داخلی به نام رادیوم 223
• درمان درد، مانند استفاده از داروهای مسکن درد، پرتودرمانی، بیس فسفونات ها، جراحی برای ترمیم استخوان آسیب دیده، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)، یا بلوک عصبی.

موارد دیگری که می توانند به کنترل درد کمک کنند شامل موارد زیر است:

• استفاده از درمان های مکمل
• دریافت حمایت عاطفی
• درمان دیگر علل ایجاد کننده درد، مانند مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت
• برای کمک به توصیف درد برای پزشک یا پرستار خود، بهتر است یک دفتر یادداشت روزانه داشته باشید
• پیروی از یک رژیم غذایی سالم و انجام ورزش  های ملایم و منظم.

برای یافتن بهترین راه مقابله با درد، می توانید آزمایش های لازم را انجام داده و به یک متخصص درمان های تسکینی مراجعه کنید. متخصصان درمان های تسکینی برای کنترل درد و دیگر علائم سرطان پیشرفته گزینه های درمانی را تجویز می کنند.

داشتن یک دفتر گزارش روزانه درد و ارائه آن به پزشک، می تواند در توصیف درد به شما کمک کند.

آیا همه بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات با درد مواجه می شوند؟

خیر، همه بیماران لزوما با درد مواجه نمی شوند. افرادی که دچار درد می شوند نیز، سطوح متفاوتی از آن را تجربه می کنند. درد معمولا در بیمارانی که سرطان آنها به استخوان گسترش یافته، ایجاد می شود. در صورت گسترش سرطان به دیگر نقاط بدن، ممکن است درد تنها در برخی از این قسمت ها احساس شود.

با استفاده از روش های درمانی و کنترل مناسب می توان درد را برطرف کرد و یا آن را کاهش داد. در صورت ایجاد درد و یا عدم اثربخشی روش های درمانی ضد درد، به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید.

علت ایجاد درد چیست؟

درد، هنگامی ایجاد می شود که که استخوان ها، عضلات، اعصاب، یا دیگر قسمت های بدن دچار آسیب یا تحریک می‌شوند. گسترش سرطان به این قسمت ها می تواند باعث ایجاد درد شود.

در برخی موارد، درد می تواند در نتیجه استفاده از روش های درمانی سرطان ایجاد شود. برای مثال، اگرچه این موضوع به ندرت ایجاد می شود؛ اما انجام رادیوتراپی برای درمان درد استخوان می تواند باعث تشدید درد در طول درمان و چند روز بعد از آن شود.

درد همچنین می تواند در نتیجه عارضه های دیگری که با سرطان ارتباطی ندارند، از جمله عفونت نیز ایجاد شود.

پزشک معالج و پرستار در تشخیص علت بروز درد به بیمار کمک می کنند و همچنین درمان های مناسب را به او معرفی خواهند کرد. می توان با انجام برخی روش های مناسب، انواع مختلف درد را درمان کرد.

درد استخوان

گسترش سرطان به استخوان، می تواند باعث آسیب دیدن یا تضعیف استخوان شود و همچنین می تواند باعث ایجاد درد نیز شود. با این حال، همه بیمارانی که سرطان آنها به استخوان گسترش یافته است، لزوما با این درد مواجه نمی شوند. سرطان پروستات می تواند به هر نقطه ای از استخوان های سرتاسر بدن گسترش یابد ولی معمولا به نخاع متاستاز می کند. در برخی موارد، ممکن است فرد در هنگام راه رفتن یا حرکت کردن این درد را احساس کند. درد می تواند تنها در یک ناحیه باقی بماند ولی با گذشت زمان به قسمت های مختلف بدن گسترش یابد.

استخوان درد، احساس به خصوصی است. برخی افراد آن را احساسی مشابه دندان درد ولی در استخوان ها و یا مانند دردی عمقی و یا درد چاقو خوردن توصیف می کنند. این درد با حرکت کردن تشدید می شود و باعث حساسیت پذیری ناحیه مورد نظر نسبت به لمس می شود. تجربه درد استخوان در هر بیمار متفاوت است. همچنین می تواند مداوم و یا به صورت مکرر نیز باشد. شدت درد نیز متغیر است و بستگی به مکان استخوان درگیر شده دارد.

درد عصبی (نوروپاتیک)

درد عصبی در نتیجه آسیب به عصب ایجاد می شود؛ این درد مانند حالتی است که تومور سرطانی به یک عصب فشار وارد می کند.  لایه های بیرونی استخوان ها دارای عصب است و درد نوروپاتیک نیز می تواند بخشی از درد استخوان باشد. این درد می تواند به صورت مکرر باشد و معمولا بیماران آن را به صورت دردی مشابه تیرخوردن، چاقو خوردن، سوزش یا گزگز توصیف می کنند.

در بعضی موارد، آسیب به یک نقطه از بدن به صورت درد در نقاط مختلف احساس می شود که به آن درد ارجاعی یا بازتابی می گویند. برای مثال، فشار سلول های سرطانی بر یک عصب در نخاع می تواند به صورت دردی در قفسه سینه، دست ها و بازوها، یا پاها احساس شود.

درد سیاتیک شایع ترین نوع درد است که در بیماران مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات ایجاد می شود. این درد، در نتیجه آسیب به اعصابی ایجاد می شود که  از نخاع شروع می شوند و به داخل پاها ادامه می یابند. درد سیاتیک، به صورت درد، بی حسی، ضعف، سوزن سوزن شدن یا گزگز در ناحیه کمر، باسن، ران و ساق، یا پاها احساس می شود. در برخی موارد، درد سیاتیک می تواند حرکت دادن پای درگیر را نیز دشوار کند.

سیاتیک فقط در نتیجه سرطان ایجاد نمی شود و می تواند دلایل شایع تر دیگری نیز داشته باشد

میزان درد چقدر است؟

برخی از افراد مبتلا به این سرطان، هیچگونه دردی را احساس نمی کنند. همچنین درد در افراد مختلف نیز متفاوت خواهد بود. برخی بیماران درد خفیفی دارند و می توانند به فعالیت های روزانه خود بپردازند؛ در حالی که در برخی دیگر درد، زندگی روزانه بیمار را تحت تاثیر قرار می دهد.

تنها خود بیمار می تواند نوع دردی که احساس می کند را توصیف کند و ممکن است بیمار دیگری که مبتلا به سرطان پیشرفته پروستات است همین میزان درد را تجربه نکند. بنابراین پیش بینی میزان درد در بیمار دشوار است و در هر بیمار متفاوت خواهد بود.

میزان و شدت درد به عوامل مختلفی از جمله موارد زیر بستگی دارد:

• محل درد
• علت درد
• مدت زمانی که طول میکشد تا درد با کمک پزشک یا پرستار کنترل شود
• یافتن روش تسکین درد مناسب بیمار
• مصرف مقدار مناسبی از داروهای مسکن در زمان های مناسب
• میزان خستگی که بیمار احساس می کند
• سلامت عمومی بیمار
• اضطراب
• افسردگی

اقداماتی مورد نیاز در صورت بروز درد

به محض بروز درد، به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید. هر چه زودتر درخواست کمک کنید، کنترل درد نیز راحت تر خواهد بود. پزشک و پرستار با استفاده از روش های درمانی و مدیریتی مناسب می توانند درد را در بیمار کنترل کنند.

به این فکر نکنید که گزارش دادن بروز درد، شکایت کردن است و خود را ملزم به کنار آمدن با آن نکنید. همچنین نباید درد را به عنوان بخش طبیعی از ابتلا به سرطان بپذیرید. عدم کنترل درد به طور مناسب، می تواند زندگی روزانه فرد را مختل کند.

در کنار درمان های موجود، بیمار نیز با استفاده از برخی اقدامات می تواند درد را کاهش دهد.

سوالاتی که ممکن است توسط پزشک یا پرستار درباره درد از بیمار پرسیده شود

پزشک یا پرستار برای جمع آوری اطلاعات، تا حد ممکن سوالاتی را از بیمار درباره دردی که احساس می کند می پرسند؛ پاسخ این سوالات می توانند در تعیین بهترین روش درمانی برای بیمار موثر باشند. سوالات احتمالی، شامل موارد زیر هستند:

• محل درد کجاست؟
• چقدر وخامت دارد؟
• درد چه احساسی در شما ایجاد می کند؟ مثلا مانند درد چاقو خوردن است و یا دردی عمیق؟
• از چه زمانی درد شروع شد؟ چه مواقعی آن را احساس می کنید؟ مدت زمان تداوم آن چقدر است؟
• آیا درد باعث بیدار شدن در طول شب می شود؟
• آیا چیزی در کاهش این درد موثر بوده است؟
• آیا از داروهای مسکن استفاده کرده اید؟ تاثیری داشته اند؟
• چه مواردی باعث تشدید آن می شوند؟
• همراه با این درد، چه احساسی را تجربه می کنید؟ برای مثال احساس اضطراب یا افسردگی دارید؟ آیا این احساسات بر دردی که تجربه می کنید نیز تاثیر گذارند؟
• این درد بر زندگی روزانه بیمار چه تاثیری داشته است؟

همچنین پزشک یا پرستار برای آگاهی از علت جسمانی درد، بیمار را معاینه نیز خواهند کرد. این معاینه، به آنها کمک می کند تا در باره لزوم انجام هر نوع آزمایش یا اسکن مانند آزمایش خون، رادیوگرافی، اسکن استخوان، ام آر آی، یا سی تی اسکن تصمیم بگیرند. پزشک یا پرستار درباره آزمایش هایی که باید انجام شوند با بیمار صحبت خواهند کرد.

ثبت زمان بروز درد

ثبت زمان های بروز درد و داروهای مصرفی می تواند در توصیف بهتر درد به پزشک یا پرستار کمک کند. همچنین می تواند در کنترل بهتر درد نیز موثر باشد.

درمان درد چگونه خواهد بود؟

راه های مختلفی برای درمان درد وجود دارد. روش مناسبت، بر اساس عوامل مختلفی از جمله علت ایجاد درد، میزان سلامت عمومی بیمار، نوع احساساتی که بیمار تجربه می کند و کارهای روزانه او تعیین می شود. از آنجا که درد تمام این موارد را دربر می گیرد، درمان آن نیز با استفاده از چندین رویکرد امکان پذیر است.

برای تسکین درد می توان از روش های زیر استفاده کرد:

• مصرف داروهای ضد درد و مسکن
• انجام رادیوتراپی تسکین دهنده درد
• مصرف بیس فسفونات ها
• انجام جراحی پشتیبانی از استخوان آسیب دیده
• تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)
• انسداد عصب

درد می تواند نشان دهنده عدم پاسخ‌دهی مناسب سرطان پروستات به درمان باشد؛ در این حالت می توان برای کاهش درد از روش درمانی دیگری استفاده کرد. این روش های درمانی می توانند شامل موارد زیر باشند:

• هورمون درمانی
• مصرف استروئیدها
• شیمی درمانی
• انجام نوعی رادیوتراپی به نام رادیوم-223

گزینه های دیگری نیز برای کاهش درد وجود دارند که شامل موارد زیر هستند:

• استفاده از درمان های مکمل
• دریافت حمایت های عاطفی
• درمان دیگر علت های بروز درد، مانند مصرف آنتی بیوتیک برای درمان عفونت

با استفاده از ترکیبی از روش های درمانی متناسب با نیاز بیمار می توان درد ناشی از ابتلا به سرطان را به خوبی کنترل کرد.

مصرف داروهای مسکن درد

بیشتر افرادی که درد ناشی از ابتلا به سرطان پیشرفته پروستات را تجربه می کنند، در مرحله ای از بیماری خود باید داروهای مسکن مصرف کنند. داروهای ضد درد انواع مختلفی دارند. پزشکان متخصص، با استفاده از راهنمایی به نام " جدول تسکین درد" درباره داروی ضد درد مناسب هر فرد تصمیم گیری می کنند. این جدول برای هر سطحی از درد، انواع مختلفی از داروها را پیشنهاد می دهد.

جدول تسکین درد

قدم اول؛ درد خفیف: از داروهای مسکن نسبتا قوی به همراه دیگر درمان ها یا بدون آنها استفاده شود (پاراستامول یا داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی).

قدم دوم؛ درد با شدت متوسط: از مسکن های افیونی مانند کدئین همراه یا بدون داروهای ضد نسبتا قوی و دیگر درمان ها استفاده شود.

قدم سوم؛ درد شدید: از مواد افیونی قوی همچون مورفین همراه یا بدون داروهای ضد درد نستا قوی و دیگر درمان ها استفاده شود.

با استفاده از این راهنما، می توان در صورتی که درد با یک نوع دارو کنترل نشود، درمان را به مرحله بعد منتقل کرد. اغلب بیماران این روش را در کنترل درد خود موثر می دانند.

ممکن است ترکیبی از داروها برای بیمار تجویز شود زیرا هرکدام از این داروها عملکرد متفاوتی دارند. همچنین می توان در کنار داروهای مسکن از دیگر درمان های تسکین دهنده درد همچون رادیوتراپی نیز استفاده کرد. در صورت اثربخشی این روش های درمانی، پزشک یا پرستار مصرف داروها را کاهش خواهند داد. مصرف داروها نباید به طور ناگهانی قطع شود و پیش از هرگونه اقدامی برای قطع مصرف باید با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید.

داروها باید به طور منظم و طبق تجویز پزشک یا پرستار مصرف شوند تا تاثیر پایدارتری بر درمان درد داشته باشند. داروها را در زمان تعیین شده مصرف کنید. اگر مصرف داروها تا عود مجدد درد به تعویق بی افتند در این فاصله زمانی، کنترل درد به طور مناسبی انجام نمی شود و حتی می تواند باعث تشدید آن نیز شود. همچنین کنترل درد را نیز دشوارتر خواهد کرد.

درد، به طور غیرمنتظره‌ای ظاهر می شود و برای یافتن درمان موثر باید روش های مختلفی را امتحان کرد. پزشک و پرستار برای یافتن تسکین دهنده درد مناسب بیمار، نیاز به دریافت فیدبک هایی از جانب بیمار هستند.

اگر پیش از زمان مصرف دز بعدی دچار درد شدید به پزشک یا پرستار خود اطلاع دهید. در این شرایط، ممکن است نیاز به تغییر دز دارو باشد. مصرف داروهای مسکن، باعث از بین رفتن فوری درد نمی شوند زیرا جذب این داروها و شروع تاثیرگذاری آنها نیاز به زمان دارد.

مصرف تمام داروها با عوارض جانبی همراه هستند. در ادامه این یادداشت، شایع ترین عوارض جانبی داروهای تسکین دهنده درد ذکر شده است. با این حال ممکن است بیمار همه این عوارض را تجربه کند و یا با هیچ کدام از آنها مواجه نشود. درصورت مشاهده هرگونه عارضه جانبی شدید و مداوم، پزشک می تواند میزان یا نوع داروی مصرفی را تغییر دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره عوارض جانبی می توانید برگه اطلاعات دارو را که همراه با بسته دارو است را مطالعه کنید و یا با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

مسکن های غیرافیونی

این داروها معمولا از نوع مسکن های خفیف هستند و شامل پاراستامول و داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی همچون ناپروکسن و ایبوپروفن می باشند. می توان از آنها در کنار داروهای مسکن قوی تر استفاده کرد.

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می توانند التهابی که ایجاد کننده درد است را کاهش دهند. این داروها باید فقط با تجویز پزشک و به طور منظم مصرف شوند زیرا مصرف دراز مدت آنها عوارض جانبی همچون التهاب معده، زخم معده، مشکلات کلیوی، و مشکلات قلبی ایجاد می کند. همچنین در صورتی که سابقه ابتلا به مشکلات معده، کلیوی یا قلبی دارید، شرایط مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی را نخواهید داشت.

پزشک یا پرستار برای کاهش احتمال بروز عوارض جانبی ناشی از مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می توانند داروهایی را تجویز کنند. همچنین برای کاهش التهاب معده، بهتر است این داروها بعد از غذا مصرف شوند. باید سیگار و مصرف زیاد الکل در این زمان محدود شود زیرا این مصرف آنها، احتمال ایجاد زخم معده را افزایش می دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.

داروهای مخدر

داروهای مخدر، داروهای مسکن درد قوی‌تری هستند که شامل برخی مخدرهای قوی مانند مورفین و مخدرهای ضعیف تر مانند کدئین و ترامادول هستند. این داروها به دو شکل قرص و شربت موجود هستند. برای جلوگیری از مصرف مکرر این مخدرها، می توانید از نوع طولانی رهش آن ها استفاده کنید. در صورتی که شرایط مرف این نوع داروهای مخدر را ندارید، می توانید از برخی مخدرها مانند فنتانیل یا بوپرنورفین نیز به صورت پچ های پوستی نیز استفاده کنید.

درصوتی که مصرف قرص یا شربت برای بیمار دشوار باشد، پزشک یا پرستار می توانند روش مصرف پیوسته داروهای مخدر را از طریق سوزن زیر پوستی تجویز کنند. در این روش، از دستگاهی به نام پمپ سرنگ یا درایور سرنگ استفاده می شود و میزان دارو در بدن را در سطح ثابتی نگه می دارد و باعث تداوم تاثیر آن می شود. می توان از این پمپ های سرنگی در مراکز درمانی یا منزل استفاده کرد.

حتی در طول مصرف داروهای مسکن درد نیز ممکن است بیمار با دردی ناگهانی مواجه شود که به آن درد پیشرفت می گویند. در این حالت پزشک یا پرستار برای کمک به کاهش سریع درد از مخدر سریع الاثر استفاده می کند.

مصرف داروهای مخدر نیز مانند مصرف دیگر داروها با عوارض جانبی همراه خواهند بود. این عوارض شامل موارد زیر هستند:

• یبوست: بیشتر بیماران با مصرف داروهای مخدر، دچار این عارضه می شوند که بسیار آزاردهنده است. پزشک داروهایی را برای تسهیل دفع مدفوع (ملین ها) تجویز خواهد کرد. نوشیدن آب زیاد، داشتن رژیم غذایی سرشار از فیبر و ورزش کردن در صورت امکان، در پیشگیری از ایجاد یبوست موثر هستند. در صورت عدم بهبود این عارضه، با پزشک خود صحبت کنید؛ اما به هیچ وجه مصرف داروهای ضد درد را به طور خودسرانه متوقف نکنید.
• تهوع: چند روز ابتدایی مصرف داروهای مخدر ممکن است بیمار دچار حالت تهوع شود ولی این حالت معمولا پس از مدتی بهبود می یابد. در صورت ایجاد تهوع، پزشک قرص ضد تهوع تجویز می کند و یا در صورت عدم بهبودی حالت تهوع، نوع داروی مسکن مصرفی را تغییر خواهد داد.
• خواب آلودگی: در ابتدای مصرف داروهای مخدر ممکن است بیمار، احساس خواب آلودگی داشته باشد و تمرکز کردن برای او دشوار باشد. معمولا این عارضه نیز پس از چند روز بهبود می یابد و بدن به دارو عادت می کند. درباره امکان رانندگی در طول مصرف داروهای مخدر با پزشک یا پرستار خود مشورت کنید.

• خشکی دهان: نوشیدن آب سرد در طول روز می تواند به بهبود این عارضه کمک کند. همچنین جویدن آدامس یا مکیدن آب نبات یا تکه یخ نیز مفید خواهد بود.

برخی از بیماران درباره اعتیاد پیدا کردن به مخدرهای قوی‌تری مانند مورفین نگران هستند. این موضوع معمولا ایجاد نمی شود. در ابتدا، مخدر بسیار قوی تجویز نمی شود و پزشک به دقت دوز مصرفی را کنترل می کند. درصورتی که درباره مصرف مخدرها نگران هستید با پزشک یا پرستار خود در این باره صحبت نمایید.

دیگر داروهای مسکن درد

داروهای دیگری نیز وجود دارند که در درمان درد موثرند. نوع مسکن تجویز شده برای بیمار، بر اساس علت بروز درد تعیین می شود.

پزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند که برای درمان دیگر بیماری ها نیز مورد استفاده قرار می گیرند. برای مثال، داروهای استفاده شده برای کنترل صرع (همچون گاباپنتین یا پرگابالین) یا افسردگی (همچون آمیتریپتیلین) می توانند در کاهش درد اعصاب نیز موثر باشند. اگر پزشک برای بهبود درد، داروهای ضد افسردگی یا ضد تشنج تجویز کرد به معنی افسرده بودن یا ابتلا به صرع نیست. دوزهای مختلفی از این داروها معمولا برای درمان افسردگی یا صرع تجویز می شود.

نوعی کرم به نام کپسایسین نیز در کاهش درد موثر است و برای افرادی که مصرف قرص برایشان دشوار است، مناسب است.

همچنین می توان از پچ های پوستی آرام کننده درد مانند پچ لیدوکائین نیز در نقاط دارای درد استفاده کرد. درصورتی که درد ناشی از عفونت باشد می توان آنتی بیوتیک تجویز کرد.

شل کننده های عضلانی (مانند دیازپام) نیز برای افرادی که اسپاسم عضلانی دارند قابل استفاده است. اسپاسم عضلانی می تواند دردناک باشد و یا باعث تشدید دیگر درد ها شود.

پیش از شروع مصرف هر داروی جدید با پزشک معالج، پرستار، یا پزشک داروخانه درباره عوارض جانبی احتمالی دارو صحبت کنید.

استروئیدها

گسترش سرطان به استخوان ها باعث ایجاد تورم و فشار به اعصاب استخوان ها می شود و در نتیجه باعث ایجاد درد می شود. مصرف استروئیدها می تواند تورم را در اطراف محل سرطان کاهش دهد و درد را نیز بهبود بخشد. می توان از استروئیدها در کنار داروهای مسکن درد و دیگر انواع درمان ها استفاده کرد. از دوزهای پایین‌تر استروئیدها برای درمان سرطان نیز استفاده می شود.

مانند هر داروی دیگری، مصرف استروئیدها نیز با عوارض جانبی همراه خواهد بود.

رادیوتراپی تسکین دهنده درد

این نوع رادیوتراپی، سلول های سرطانی داخل استخوان را کوچک تر می کند و از فشار آنها به اعصاب و ایجاد درد جلوگیری می کند. همچنین در برخی موارد می تواند سرعت رشد سلول های سرطانی را کاهش دهد و به استخوان ها فرصت بازسازی و استحکام دهد.

رادیوتراپی می تواند بصورت خارجی باشد؛ به این صورت که اشعه های پر انرژی ایکس از خارج از بدن به محل درد تابیده می شوند. همچنین می تواند به صورت داخلی نیز انجام شود؛ به این صورت که مقدار کمی از یک مایع رادیواکتیو به داخل خون تزریق می شود.

رادیوتراپی تسکین دهنده درد معمولا توسط رادیوگرافر انجام می شود و معمولا فقط در افرادی مورد استفاده قرار می گیرد که درد در آنها با داروهای مسکن درد قابل کنترل نیست.

در بیشتر افراد، انجام رادیوتراپی تسکین دهنده درد در کنترل درد موثر است. در صورت عود درد می توان رادیوتراپی بیشتری در محل مورد نظر انجام داد. البته انجام مججد این روش، به دوز قبلی و مدت زمانی که از آن می گذرد نیز بستگی دارد. درباره شرایط خود با پزشک یا پرستار صحبت کنید.

بیس فسفونات ها

بیس فسفونات ها مانند زولدرونیک اسید (زومتا) داروهایی هستند که در درمان یا پیشگیری از تشدید درد استخوان ها موثر اند. آنها به نقاط آسیب دیده استخوان متصل می شوند و و به پیشگیری از ایجاد آسیب بیشتر و یا کند کردن این روند کمک می کنند. این موضوع می تواند به تسکین درد و کاهش احتمال ایجاد شکستگی استخوان ها و دیگر مشکلات استخوانی کمک کند.

درصورت عدم اثربخشی درمان های دیگری مانند رادیوتراپی و مصرف داروهای مسکن درد می توان در برخی موارد، از بیس فسفونات ها استفاده کرد. همچنین ممکن است داروی دیگری به نام دنوسوماب به جای بیسفسفونات ها نیز تجویز شود.

جراحی پشتیبانی از استخوان آسیب دیده

اگر ناحیه ای از استخوان توسط سرطان به شدت آسیب دیده باشد، جراحی می تواند یک گزینه پیشنهادی باشد؛ اگر چه به ندرت از این گزینه استفاده می شود. در طی این عمل، یک پین یا صفحه فلزی در داخل استخوان بیماری که تحت بیهوشی عمومی است، قرار داده می شود تا ناحیه آسیب دیده استخوان را مستحکم و پایدار کند و احتمال ایجاد شکستگی را کاهش دهد؛ و یا از نوعی سیمان برای پرکردن قسمت آسیب دیده استخوان استفاده می شود. این کار استخوان را محکم تر می کند و درد را نیز کاهش می دهد. پس از جراحی، برای جلوگیری از رشد مجدد سرطان به ناحیه جراحی شده می توان از رادیوتراپی استفاده کرد.

تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)

از روش تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست در برخی بیمارستان ها و کلینیک های کاهش درد برای کنترل درد استفاده می شود. در این روش با استفاده از دستگاهی، جریان های الکتریکی کوچک از طریق پچ های نصب شده بر روی پوست به سمت اعصاب بدن ارسال می شوند. پزشکان معتقدند که این جریان ها سیگنالهای درد ناشی از سرطان را مسدود می کنند. بر اساس برخی یافته های مطالعاتی، روش تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست می تواند در برخی افراد مبتلا به درد استخوان موثر باشد. اما پیش از اظهار نظر قطعی درباره تاثیر گذاری این روش، باید تحقیقات بیشتری درباره آن انجام شود. از آنجایی که دستگاه تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست به اندازه کافی کوچک است، در جیب جا می ششود و قابل حمل است، بنابراین نیاز به بستری شدن بیمار در بیمارستان ندارد.

انسداد عصب

در این روش با استفاده از تزریق، حواس در قسمتی از بدن، تغییر می یابند. همچنین درد نیز در آن نقطه کاهش می یابد. روش انسداد عصب، در برخی بیمارانی که تنها در یک یا دو نقطه از بدن خود درد را احساس می کنند و شرایط استفاده از روش های دیگر را ندارند و یا پاسخ خوبی به درمان های دیگر ندارند تجویز می شود.

روش انسداد عصب به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد و در همه مراکز درمانی در دسترس نیست.

درمان هایی که در کنترل سرطان موثر اند

درصورتی که درمان سرطان پروستات اثربخشی خود را از دست بدهد، می توان از روش متفاوتی برای درمان سرطان استفاده کرد به طوری که در کاهش درد نیز موثر باشد. همه این درمان ها با عوارض جانبی همراه هستند.

هورمون درمانی

بسیاری از افرادی که به سرطان پیشرفته پروستات مبتلا هستند تحت هورمون درمانی قرار می گیرند. این روش رشد و گسترش سرطان را کاهش می دهد و یا کند می کند و در نتیجه از بروز درد پیشگیری می کند و یا آن را بهبود می بخشد.

هورمون درمانی انواع مختلفی دارد و به شکل تزریق، ایمپلنت، قرص، یا جراحی قابل انجام است.

در صورت از بین رفتن اثربخشی هورمون درمانی، می توان از درمان های دیگری برای کنترل سرطان و کاهش درد و دیگر عوارض جانبی استفاده کرد. این درمان ها شامل انواع مختلف هورمون درمانی می باشند.

استروئیدها

در صورت از بین رفتن اثربخشی درمان هایی مانند هورمون درمانی، می توان از دوز پایین داروهای استروئیدی برای درمان سرطان پروستات استفاده کرد. دوزهای بالا نیز برای کاهش درد قابل استفاده اند.

شیمی درمانی

در شیمی درمانی، از داروهای ضد سرطان استفاده برای از بین بردن سلول های سرطانی در هر نقطه از بدن استفاده می شود. هدف از این روش کوچک تر کردن سرطان و کند کردن سرعت رشد آن و در نتیجه بهود عوارض ناشی از ابتلا به بیماری از جمله درد است.

رادیوم-223 (Xofigo®)

این روش درمانی جدید برای افرادی مورد استفاده قرار می گیرد که سرطان پروستات آنها به استخوان ها گسترش یافته و باعث ایجاد درد شده است. این ماده، به صورت داخل وریدی در دست ها تزریق می شود و در داخل استخوان هایی که در اثر گسترش سرطان پروستات دچار آسیب شده اند جمع می شود و سلول های سرطانی را از بین می برد. این روش در برخی افراد باعث افزایش بقا می شود. همچنین باعث پیشگیری از بروز برخی علائم از جمله شکستگی استخوان می شود و در کاهش درد استخوان نیز موثر است.

دیگر اقدامات موثر در کنترل درد

علاوه بر روش های درمانی ذکر شده، موارد زیر نیز در ایجاد حس راحتی بیشتر و کنترل درد در بیماران موثر هستند.

• به طور کلی، خود مراقبتی باعث ایجاد احساس بهتر در فرد می شود. برای مثال مصف غذاهای سالم و یا داشتن ورزش های سبک به طور منظم می تواند موثر باشد.
• در مواقع خستگی استراحت کنید و سعی کنید تا خواب شبانه خوبی داشته باشید. هر چیزی که باعث ایحاد اختلال در خواب می شود، مانند مشکلات ادراری و یا نگرانی ها را با پزشک یا پرستار خود در میان بگذارید.
• برای حفظ آسودگی، تا حد ممکن و با توجه به انعطاف بدن، موقعیت خود را به طور مرتب عوض کنید.
• برای بهبود برخی دردها، می توان از پکهای سرد یا گرم استفاده کرد. این پک ها را در یک حوله بپیچید تا به پوست آسیب نزنند. کیسه آب گرم هم می تواند موثر باشد.
• با انجام کارهایی سعی کنید ذهن خود را از درد منحرف کنید؛ برای مثال می توانید به موسیقی گوش کنید، مطالعه کنید، تلویزیون تماشا کنید و یا با یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود صحبت کنید. این اقدامات با وجود اینکه ساده بنظر می رسند ولی بسیار موثر اند.
• استفاده از تکنیک های آرامش بخش مانند تنفس عمیق، گوش دادن به محتواهای ریلکسیشن، و یا حمام کردن می تواند به بیمار کمک کنند تا احساس آرامش بیشتری داشته باشند و ذهن خود را از درد منحرف کند.

درمان های مکمل

برای برخی بیماران، استفاده از درمان های مکمل موثر است. برخی معتقد اند که با استفاده از این درمان ها، احساس کنترل بیشتری بر بیماری خود دارند زیرا برای بهبود سلامتی خود در حال تلاش اند. همچنین برخی دیگر در این شرایط احساس آرامش بیشتری خواهند داشت و حس بهتری درباره خودشان پیدا می کنند. برای فهم اینکه آیا درمان های مکمل می توانند در تسکین درد موثر باشند یا خیر، تحقیقات بیشتری نیاز است.

درمان های مکمل نمی توانند جایگزین درمان های رایج شوند و باید در کنار آنها مورد استفاده قرار گیرند. درباره هر نوع درمان مکمل که استفاده می کنید و یا قصد استفاده از آن را دارید با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید. استفاده از برخی درمان های مکمل می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی شود و برخی ممکن است با درمان های سرطان تداخل ایجاد کنند. همچنین درمانگر درمان مکمل خود را از درمان هایی برای سرطان انجام می دهید مطلع سازید؛ زیرا این موضوع در تعیین درمان های مناسب یا ایمن برای بیمار موثر است.

انواع مختلفی از درمان های مکمل وجود دارند. در ادامه برخی از رایج ترین آنها ذکر شده است.

• طب سوزنی: در این روش، سوزن های بسیار ریزی به داخل پوست در نقاط خاصی از بدن فرو برده می شوند. در برخی مراکز درمانی طب سوزنی انجام می شود و می توان آن را در کنار یگر درمان ها تجویز کرد. برای بیمارانی که مبتلا به اِدِم لنف هستند طب سوزنی مناسب نمی باشد.
• انعکاس درمانی: در این روش، قسمت های مشخصی از دست ها و پاها که بنظر می رسد به قسمت های دیگر بدن مرتبط باشند ماساژ داده می شود و باعث ایجاد احساس آرامش در فرد می شود و در نتیجه باعث کاهش استرس او خواهد شد.
• رایحه درمانی:در این روش، از روغن های طبیعی به دست آمده از گیاهان در حمام، بخور، یا ماساژ مانند ماساژ ملایم دست ها استفاده می شود. روغن های مختلف، تاثیرات متفاوتی نیز دارند؛ به طور مثال  برخی روغن ها می توانند باعث ایجاد آرامش شوند و یا برخی دیگر می توانند انرژی فرد را افزایش دهند.
• ماساژ ملایم: ماساژ باعث آرامش، کاهش استرس، بهبود جریان خون، و بهبود خلق می شود. باید در نظر داشته باشید که نباید در مناطقی  که درگیر سرطان است فشار عمیقی وارد شود؛ به خصوص نقاطی که درد دارند یا نسبت به لمس حساس هستند و یا تحت رادیوتراپی قرار دارند.
• هیپنودرمانی: در این روش، درمانگر با بیمار صحبت می کند و به او کمک می کند تا احساس آرامش پیدا کند. این روش در کنارآمدن با برخی عوارض مرتبط به سرطان و درمان برای فرد موثر است.

یافتن درمانگر برای درمان های مکمل

برخی بیمارستان ها، مراکز درمانی سرطان و آسایشگاه ها، درمان های مکمل را ارائه می دهند. در صورتی که درمانگر خود را از خارج از مراکز درمانی انتخاب کرده اید، باید مطمئن شوید که شرایط لازم را دارد و وابسته به سازمان تخصصی است.

کنار آمدن با درد و سرطان پروستات

تا زمانی که درد کنترل نشود، منطقی فکر کردن و یا اطمینان از برطرف شدن درد برای بیمار بسیار دشوار است. کنار آمدن با هر نوع دردی، چه مداوم و مکرر، می تواند خسته کننده و ترسناک باشد. درد، بر فعالیت های روزانه، روابط بیمار با دیگران، کیفیت خواب، و توانایی لذت بردن از زندگی تاثیر گذار است.

درد همچنین بر افکار و احساسات فرد نیز اثر می گذارد. هیچ احساس درستی وجود ندارد و هر کس به روش خودش به شرایط پاسخ می دهد. بیمار ممکن است احساس ترس، نگرانی، استرس، درماندگی، یا حتی خشم کند. برخی از افرادی که با درد مواجه می شوند، ممکن است احساس خشم یا افسردگی را نیز تجربه کنند. همچنین بعضی افراد نگران این هستند که دردی که تجربه می کنند نشانه ای از وخامت سرطان باشد.

احساسات می توانند بر درد تاثیر بگذارند. اضطراب، می تواند باعث تشدید درد و بروز افسردگی شود. در صورتی که احساس افسردگی می کنید، بهتر است از دیگران کمک بگیرید برای مثال، می توانید با مشاور صحبت کنید.

برای افرادی که با درد مواجه هستند، خستگی نیز می تواند مشکل بزرگی باشد. در صورت داشتن احساس خستگی شدید، با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید تا توصیه ها و روش هایی برای بهبود آن به شما ارائه دهند.

 اقدامات مورد نیاز و افراد موثر

دیدن درد کشیدن بیمار برای خانواده و دوستان نزدیک او معمولا دشوار است. ممکن است از نحوه کمک کردن به بیمار مطلع نباشند و خودشان نیز نیازمند حمایت های عاطفی یا عملی باشند.

از چه کسانی کمک بگیریم

صحبت با بعضی افراد می‌تواند به شما کمک کند.

تیم پزشکی

صحبت کردن با پزشک، پرستار یا هر فرد دیگری در تیم پزشکی می تواند به بیمار کمک کند. آنها می توانند بیماری تشخیص داده شده، علت درد، درمان و عوارض جانبی آن را برای بیمار توضیح دهند. همچنین می توانند به نگرانی های او گوش دهند و او را به افراد مناسب در این زمینه معرفی کنند.

کمک گرفتن در ساعات شب و یا روزهای تعطیل و یا در شرایط اورژانسی

بیمار و خانواده او باید بدانند که در زمان شدت گرفتن ناگهانی درد با چه کسی می توانند تماس بگیرند. اگر در این مورد سوالی دارید می توانید از پزشک یا پرستار خود بپرسید.

درد زیاد، منطقی  فکر کردن را دشوار می کند؛ بنابراین بهتر است کسی همراه بیمار به بیمارستان مراجعه کند تا با پزشک و پرستار صحبت کند و نکات مهم را یادداشت نماید.

اطلاع از اینکه چگونه می توان در ساعات غیر کاری خدمات پزشکی دریافت کرد اهمیت بسیار زیادی دارد. لازم است بیمار، پیش از وقوع هر نوع رخداد اورژانسی درباره آن فکر کرده باشد.

پشتیبانی ارائه شده در آسایشگاه ها

می توانید از خدمات آسایشگاه ها یا تیم خدمات تسکینی بیمارستان محلی خود استفاده کنید. این تیم ها فقط برای افرادی که وضعیت بدخیم دارند خدمات ارائه نمی کنند؛ بلکه مجموعه ای از سرویس ها که شامل درمان و کنترل درد می شود را نیز در اختیار افراد قرار می دهند. همچنین می توانند حمایت های عاطفی و روحی، توصیه های عملی و مالی، و پشتیبانی از خانواده بیماران را نیز ارائه دهند. برخی آسایشگاه ها مراکز روزانه ای دارند که خدماتی همچون درمان های مکمل را انجام می دهند. همچنین می توانید برای مدت زمانی کوتاه و تا کنترل شدن درد، در این آسایشگاه ها بمانید.

تیم خدمات تسکینی معمولا می توانند به منزل بیمار بروند و او را در منزل معاینه کنند. این تیم ها دارای پزشک و پرستاران متخصص هستند که می توانند دوز داروهای تسکین دهنده درد بیمار را تنظیم و در کنترل کردن درد به او کمک کنند.

پزشک یا پرستار می توانند بیمار را به یک آسایشگاه مناسب یا تیم خدمات تسکینی مناسب معرفی کنند و برای پشتیبانی از او، همکاری نزدیکی با بیمار داشته باشند.

مشاوران آموزش دیده

مشاوران آموزش دیده اند تا به حرف افراد گوش دهند و به او در یافتن راه حل برای کنار آمدن با مسائل مختلف کمک کنند. بسیاری از بیمارستان ها دارای مشاور یا روان‌پزشکانی هستند که در زمینه کمک به بیماران سرطانی تخصص دارند. می توانید درباره این موضوع از پزشک یا پرستار خود بپرسید. پزشک معالج، همچنین می تواند بیمار را به یک مشاور معرفی کند.

سوالاتی که باید از پزشک یا پرستار خود بپرسید

یادداشت کردن سوالات مد نظر خود می تواند در جلسه معاینه به بیمار کمک کند.

• علت دردی که دارم چیست؟
• آیا لازم است توسط متخصص درد ویزیت شوم؟
• آیا می توانم از داروهای مسکن استفاده کنم؟
• عوارض جانبی داروهای مسکن چیست؟
• چه درمان های دیگری وجود دارد که در کنتترل درد موثر هستند؟
• چه اقدامات دیگری می توانم برای کاهش درد انجام دهم؟
• درباره دردی که دارم با چه کسانی می توانم صحبت کنم؟
• در صورت وخیم شدن درد با چه کسی باید تماس بگیرم؟
• در ساعات شب یا روزهای آخر هفته با چه کسی باید تماس بگیرم؟